این آزمایش چیست؟
آزمایش ادرار پروتئین Bence-Jones اغلب برای تشخیص و بررسی مولتیپل میلوما، نوعی سرطان، استفاده می شود. یا نتیجه غیرطبیعی آزمایش بنس جونز ممکن است به این معنی باشد که شما یک نوع لنفوم بدخیم دارید. اینها سرطان های سیستم لنفاوی هستند.
اینها سلول های سیستم ایمنی هستند که برای کمک به مبارزه با عفونت ها آنتی بادی می سازند. بیشتر سلول های پلاسما در مغز استخوان زندگی می کنند، بنابراین تومورهای مولتیپل میلوما اغلب در استخوان یافت می شوند. مغز استخوان محل ساخت سلول های خونی است. مولتیپل میلوما فضا را اشغال می کند و فضای کمتری برای مغز استخوان طبیعی باقی می گذارد.
این می تواند مشکلاتی مانند کم خونی که منجر به ضعف و خستگی شود.ترومبوسیتوپنی که تعداد پلاکت خون به نام ترومبوسیت کافی نیست. اینها برای تشکیل لخته خون مورد نیاز هستندو در نتیجه باعث خونریزی یا کبودی بیش از حد می شود.لکوپنی. این گلبول های سفید کافی نیست. می تواند منجر به تضعیف سیستم ایمنی بدن شود.
عوارض بیماری
پروتئین های بنس جونز ۱ نوع هستند. این پروتئین ها در بسیاری از افراد مبتلا به مولتیپل میلوما در ادرار ظاهر می شوند. سلول‌های میلوما نیز سیگنال‌های شیمیایی می‌سازند که به استئوکلاست‌ها می‌گوید که بسیار کار کنند. استئوکلاست ها سلول هایی هستند که استخوان را تجزیه می کنند. به همین دلیل، مولتیپل میلوما می تواند استخوان ها را ضعیف کرده و باعث شکستگی شود. تجزیه استخوان همچنین می تواند منجر به سطوح بالاتر کلسیم در خون شود. کلسیم خون بالا (هیپرکلسمی) می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. از تشنگی و تکرر ادرار تا کم آبی بدن، بی حسی، ضعف و مشکلات کلیوی می توان به این موارد اشاره کرد. در موارد نادر، این ممکن است باعث کما شود.
چه تست های دیگری می توانم همراه با این تست داشته باشم؟
تشخیص مولتیپل میلوما اغلب با یک سری آزمایشات انجام می شود. همچنین ممکن است آزمایشاتی داشته باشید، مانند:
- شمارش کامل خون (CBC)
- مشخصات شیمی: این میزان آلبومین، نیتروژن اوره خون، کلسیم، کراتینین و لاکتات دهیدروژناز شما را بررسی می کند. این سطوح می توانند اطلاعاتی در مورد عملکرد کلیه و چگونگی گسترش مولتیپل میلوما ارائه دهند.
- میکروگلوبولین بتا-۲ و پروتئین واکنشی C: سطح این پروتئین ها به نشان دادن چگونگی گسترش مولتیپل میلوما کمک می کند.
- آزمایش کمی ایمونوگلوبولین:این سطح انواع مختلف آنتی بادی ها را بررسی می کند.
- الکتروفورز پروتئین سرم (SPEP).
- الکتروفورز ایمونوفیکساسیون (IFE).
- الکتروفورز و ایمونوالکتروفورز ادرار غلیظ. هر دوی این آزمایش ها راه های دیگری برای یافتن پروتئین مونوکلونال در ادرار هستند.
چرا به این آزمایش نیاز دارم؟
اگر برخی از علائم زیر را دارید ممکن است به این آزمایش نیاز داشته باشید:
- درد یا شکستگی استخوان، به ویژه در پشت، لگن یا جمجمه
- کلسیم خون بالا
- سطوح پایین گلبول های قرمز یا سفید خون یا پلاکت ها
- مشکلات سیستم عصبی مانند درد، بی حسی یا ضعف
- علائم شبیه سکته مغزی، مانند گیجی و سرگیجه
- ضعف و تورم پاها
- عفونت های زیاد
همچنین ممکن است آزمایشات دیگری انجام شود:
تست های تصویربرداری می توان از اشعه ایکس برای بررسی آسیب استخوان استفاده کرد. سایر آزمایش‌ها مانند MRI، CT یا PET ممکن است برای بررسی استخوان‌ها از نظر آسیب و همچنین برای مشاهده تعداد و اندازه تومورهای میلوما استفاده شوند. مانند بیوپسی مغز استخوان.
تفسیر آزمایش پروتئین ادرار
نتایج آزمایش ممکن است بسته به سن، جنسیت، سابقه سلامتی و موارد دیگر متفاوت باشد. نتایج آزمایش شما ممکن است بسته به آزمایشگاه مورد استفاده متفاوت باشد. آنها ممکن است به این معنی نباشند که شما مشکلی دارید. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که نتایج آزمایش شما چه معنایی برای شما دارد.پروتئین های بنس جونز معمولاً در ادرار نیستند. وجود پروتئین بنس جونز در ادرار می تواند نشانه ای از مولتیپل میلوما یا بیماری نادر دیگری به نام ماکروگلوبولینمی والدنستروم باشد. حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد افراد مبتلا به مولتیپل میلوما دارای پروتئین بنس جونز در ادرار خود هستند.پروتئین Bence-Jones نیز در برخی از افراد مبتلا به لنفوم یافت می شود.
این آزمایش چگونه انجام می شود؟
این آزمایش ممکن است با نمونه ادرار ۲۴ ساعته انجام شود. برای این نمونه، شما باید تمام ادرار خود را به مدت ۲۴ ساعت جمع آوری کنید. اول صبح مثانه خود را کاملاً خالی کنید بدون اینکه آن را جمع کنید. به زمان توجه کنید سپس در ۲۴ ساعت آینده هر بار که به دستشویی می روید ادرار خود را جمع آوری کنید. شما آن را در ظرفی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا آزمایشگاه به شما می دهد جمع آوری می کنید.یا ممکن است الکتروفورز پروتئین ادرار داشته باشید. این آزمایش سطح پروتئین ها را در ادرار از جمله پروتئین های بنس جونز بررسی می کند. این آزمایش نیازی به نمونه ۲۴ ساعته ندارد. با نمونه کوچکی از ادرار در یک فنجان جمع آوری انجام می شود.
معنی trace پروتئین در آزمایش ادرار
مقدار کمی پروتئین در ادرار طبیعی است، اما باید عمدتاً بدون پروتئین باشد. پروتئین زیاد در ادرار پروتئینوری نامیده می شود. این وضعیت می تواند باعث کمبود پروتئین شود و می تواند یک علامت هشدار دهنده اولیه بیماری کلیوی باشد.
آیا دفع پروتئین خطرناک است
به طور معمول، شما پروتئین بسیار کمی در ادرار خود دارید. مقدار زیادی پروتئین در ادرار (پروتئینوری) ممکن است به این معنی باشد که شما با کلیه های خود مشکل دارید. کلیه ها اندام هایی هستند که آب اضافی و مواد زائد را از خون شما برای تولید ادرار فیلتر می کنند. ورزش شدید، کم آبی بدن، رژیم غذایی، استرس، بارداری و سایر شرایط می تواند باعث افزایش موقت سطح پروتئین ادرار شود. ارائه دهنده شما ممکن است آزمایش‌های دیگر آزمایش ادرار را توصیه کند تا ببیند آیا در طول زمان به سطح بالایی از پروتئین در ادرار خود ادامه می‌دهید یا خیر.
پروتئین ۱+ در ادرار یعنی چه
نتیجه ۱+ مربوط به تقریباً ۳۰ میلی گرم پروتئین در دسی لیتر است و مثبت در نظر گرفته می شود. ۲+ مربوط به ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر، ۳+ تا ۳۰۰ میلی گرم در دسی لیتر و ۴+ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در دسی لیتر است.
مقدار نرمال پروتئین در ادرار
برای نمونه ادرار تصادفی، مقادیر طبیعی ۰ تا ۱۴ میلی گرم در دسی لیتر است. برای جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته، مقدار طبیعی کمتر از ۸۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت است. مثال های بالا اندازه گیری های رایج برای نتایج این آزمایش ها هستند. بازه ی مقادیر متوسط بین آزمایشگاه های مختلف ممکن است تا حدودی متفاوت باشد.
بدون دیدگاه