آزمایش میزان آهن IRON(Fe)

آهن یک ماده مغذی ضروری است که در کنار سایر عملکردها، برای تولید گلبول های قرمز سالم (RBC) لازم است. این بخش مهمی از هموگلوبین است، پروتئین موجود در گلبول‌های قرمز که اکسیژن را در ریه‌ها متصل می‌کند و با گردش خون به سایر قسمت‌های بدن، آن را آزاد می‌کند. آزمایش آهن Fe (IRON)  سرم میزان آهن موجود در قسمت مایع خون را اندازه گیری می کند.
تست آهن

آهن سرم تقریباً همیشه با سایر آزمایش‌های آهن، مانند فریتین (ferritin)سرم، ترانسفرین (transferrin)و ظرفیت اتصال به آهن (TIBC) اندازه‌گیری می‌شود. این آزمایشات اغلب به طور همزمان سفارش می شوند و نتایج با هم تفسیر می شوند تا به تشخیص و/یا نظارت بر کمبود آهن یا اضافه بار آهن کمک کنند.

کم خونی فقر آهن

سطوح ناکافی آهن در گردش و ذخیره شده ممکن است در نهایت منجر به کم خونی فقر آهن (کاهش هموگلوبین) شود. در مرحله اولیه کمبود آهن، معمولاً هیچ اثر فیزیکی مشاهده نمی شود و مقدار آهن ذخیره شده ممکن است قبل از بروز علائم یا علائم کمبود آهن به میزان قابل توجهی کاهش یابد. اگر فردی سالم باشد و کم خونی در یک دوره زمانی طولانی ایجاد شود، علائم به ندرت قبل از کاهش هموگلوبین خون به زیر حد طبیعی ظاهر می شود.با این حال، با پیشرفت کمبود آهن، علائم در نهایت شروع به ایجاد می کنند. شایع ترین علائم کم خونی شامل خستگی، ضعف، سرگیجه، سردرد و رنگ پریدگی پوست است.

چه زمانی انجام داده می شود؟

زمانی که نتایج شمارش کامل خون (CBC) نشان می‌دهد که هموگلوبین و هماتوکریت فرد پایین است و گلبول‌های قرمز خون کوچک‌تر و رنگ‌پریده‌تر از حد طبیعی (میکروسیت و هیپوکرومیک) است، ممکن است آزمایش‌های آهن سرم به عنوان آزمایش‌های بعدی تجویز شود. کم خونی حتی اگر علائم بالینی دیگر ممکن است هنوز ایجاد نشده باشد.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟

تفسیر تست آهن به شرح زیر است:

 کمبود آهن

مرحله اولیه کمبود آهن کاهش آهسته ذخایر آهن است. این بدان معناست که هنوز آهن کافی برای ساخت گلبول های قرمز وجود دارد، اما ذخایر آن بدون جایگزینی کافی مصرف می شود. سطح آهن سرم ممکن است در این مرحله طبیعی باشد، اما سطح فریتین پایین خواهد بود.با ادامه کمبود آهن، تمام آهن ذخیره شده مورد استفاده قرار می گیرد و بدن سعی می کند با تولید ترانسفرین بیشتر جبران کند تا انتقال آهن افزایش یابد. سطح آهن سرم به کاهش ادامه می دهد و ترانسفرین و TIBC و UIBC افزایش می یابد. با پیشرفت این مرحله، گلبول های قرمز کمتر و کوچک تری تولید می شود که در نهایت منجر به کم خونی فقر آهن می شود.

بالا بودن آهن در آزمایش خون

اگر سطح آهن بالا باشد، TIBC، UIBC و فریتین طبیعی باشد و فرد دارای سابقه بالینی منطبق با مصرف بیش از حد آهن باشد، احتمالاً فرد مسمومیت با آهن دارد. مسمومیت با آهن زمانی رخ می دهد که دوز زیادی از آهن به طور یکجا یا در مدت کوتاهی مصرف شود. مسمومیت با آهن در کودکان تقریباً همیشه حاد است و در کودکانی رخ می دهد که مکمل های آهن والدین خود را مصرف می کنند. 

بالا بودن آهن ممکن است در افرادی که هموسیدروز دارند و در افرادی که تزریق مکرر انجام داده اند نیز رخ دهد. این ممکن است با کم خونی سلول داسی شکل، تالاسمی ماژور یا سایر اشکال کم خونی وابسته به انتقال خون رخ دهد. آهن حاصل از هر واحد انتقال خون در بدن باقی می ماند و در نهایت باعث تجمع زیادی در بافت ها می شود. برخی از افراد مبتلا به الکلیسم و ​​بیماری مزمن کبدی نیز دچار اضافه بار آهن می شوند.

رنج نرمال آهن خون

نتایج آزمایش ممکن است بسته به سن، جنسیت، سابقه سلامتی و موارد دیگر متفاوت باشد. نتایج آزمایش شما ممکن است بسته به آزمایشگاه مورد استفاده متفاوت باشد. آنها ممکن است به این معنی نباشند که شما مشکلی دارید. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که نتایج آزمایش شما چه معنایی برای شما دارد.نتایج طبیعی آزمایش آهن ممکن است برای مردان، زنان و کودکان متفاوت باشد. آهن و TIBC بر حسب میکروگرم در دسی لیتر (mcg/dL) اندازه گیری می شود. نتایج طبیعی برای آهن عبارتند از: ۷۰ تا ۱۷۵ میکروگرم در دسی لیتر برای مردان ۵۰ تا ۱۷۰ میکروگرم در دسی لیتر برای زنان ۵۰ تا ۱۲۰ میکروگرم در دسی لیتر برای کودکان

فقر آهن بدن

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

مصرف اخیر غذاهای غنی از آهن یا مکمل‌های آهن می‌تواند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد، همانطور که تزریق خون اخیر می‌تواند تأثیر بگذارد.آهن سرم پایین نیز می تواند در حالت هایی اتفاق بیفتد که بدن نمی تواند به درستی از آهن ذخیره سازی استفاده کند. در بسیاری از بیماری های التهابی مزمن، به ویژه در سرطان ها، بیماری های خودایمنی، و با التهاب های مزمن یا عفونت های مزمن (از جمله ایدز)، بدن نمی تواند به درستی از آهن برای ساخت گلبول های قرمز بیشتر استفاده کند. در این شرایط، تولید ترانسفرین کاهش می‌یابد و آهن سرم کم می‌شود، زیرا آهن کمی از روده جذب می‌شود و آهن ذخیره‌ای نمی‌تواند بسیج شود و فریتین افزایش می‌یابد.

آیا همه افراد مبتلا به کمبود آهن کم خونی دارند؟

کمبود آهن به کاهش مقدار آهن ذخیره شده در بدن اشاره دارد، در حالی که کم خونی فقر آهن به کاهش تعداد گلبول های قرمز خون (RBC)، هموگلوبین و هماتوکریت ناشی از کمبود آهن ذخیره شده به اندازه کافی اشاره دارد. (علل کم خونی). معمولاً چند هفته بعد از اتمام ذخایر آهن طول می کشد تا سطح هموگلوبین کاهش یابد و تولید گلبول های قرمز تحت تأثیر قرار گیرد و کم خونی ایجاد شود. معمولاً علائم کمی در مراحل اولیه کمبود آهن دیده می شود، اما با بدتر شدن وضعیت و کاهش سطح هموگلوبین و گلبول های قرمز خون، ضعف مداوم، رنگ پریدگی و خستگی در نهایت ایجاد می شود.

 برای افزایش آهن در رژیم غذایی چه غذاهایی می توانم بخورم؟

آهنی که بدن راحت‌تر جذب می‌کند در گوشت و تخم‌مرغ یافت می‌شود. سایر منابع غنی از آهن عبارتند از: سبزیجات برگ سبز (مانند اسفناج، کلم سبز، کلم پیچ)، جوانه گندم، نان و غلات کامل، کشمش و ملاس.

 آیا اهدای خون بر سطح آهن من تأثیر می گذارد؟

هر بار که خون اهدا می کنید، بدن شما مقداری آهن از دست می دهد. سطح فریتین که بازتاب کل مقدار آهن ذخیره شده در بدن است، با هر بار اهدا کاهش می یابد و سپس به مرور زمان به حالت عادی باز می گردد. سایر آزمایش‌ها، مانند آهن سرم و TIBC، تحت تأثیر اهدای خون نیستند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *