آزمایش انسولین

چه چیزی در حال آزمایش است؟

انسولین هورمونی است که در سلول های بتا پانکراس تولید و ذخیره می شود. این ماده در پاسخ به افزایش گلوکز خون بعد از غذا ترشح می شود و برای انتقال و ذخیره گلوکز، منبع اصلی انرژی بدن، حیاتی است. انسولین به انتقال گلوکز از خون به درون سلول ها کمک می کند، بنابراین به تنظیم سطح گلوکز خون کمک می کند و در متابولیسم لیپیدها نقش دارد. این آزمایش میزان انسولین خون را اندازه گیری می کند.

 

سطح انسولین و گلوکز خون باید متعادل باشد. بعد از غذا، کربوهیدرات ها معمولاً به گلوکز و سایر قندهای ساده تجزیه می شوند. اینها در خون جذب می شوند و باعث افزایش سطح گلوکز خون می شوند که به نوبه خود پانکراس را تحریک می کند تا انسولین را در خون ترشح کند. با حرکت گلوکز به داخل سلول ها، سطح خون کاهش می یابد و ترشح انسولین توسط پانکراس کاهش می یابد.

 

اگر فردی قادر به تولید انسولین کافی نباشد، یا اگر سلول‌های بدن در برابر اثرات آن مقاوم باشند (مقاومت به انسولین)، گلوکز نمی‌تواند به بیشتر سلول‌های بدن برسد و سلول‌ها از گرسنگی می‌میرند. در همین حال، گلوکز خون به سطح ناسالم افزایش می یابد. این می تواند باعث اختلال در فرآیندهای متابولیک طبیعی شود که منجر به اختلالات و عوارض مختلفی از جمله بیماری کلیوی، بیماری قلبی عروقی و مشکلات بینایی و عصبی می شود.

 

دیابت، یک اختلال همراه با سطوح بالای گلوکز و کاهش اثرات انسولین، می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ انسولین بسیار کمی تولید می کنند و بنابراین در نهایت نیاز به درمان مکمل انسولین دارند. دیابت نوع ۲ به طور کلی با مقاومت به انسولین مرتبط است که با گذشت زمان افزایش می یابد.

 

با مقاومت به انسولین، بسیاری از سلول های بدن قادر به پاسخگویی به اثرات انسولین نیستند و گلوکز در خون باقی می ماند. بدن با تولید مقادیر اضافی هورمون جبران می کند. این منجر به سطح بالای انسولین در خون (هیپرانسولینمی) و تحریک بیش از حد برخی از بافت هایی می شود که به انسولین حساس باقی مانده اند. با گذشت زمان، این فرآیند باعث عدم تعادل در رابطه بین گلوکز و انسولین می شود و بدون درمان، در نهایت ممکن است عوارضی برای سلامتی ایجاد کند که قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.

علاوه بر دیابت نوع ۲، مقاومت به انسولین ممکن است در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، پیش دیابت یا بیماری قلبی، سندرم متابولیک، آکانتوز نیگریکانس و اختلالات مربوط به غده هیپوفیز یا آدرنال دیده شود.

به غیر از مقاومت به انسولین، هیپرانسولینمی اغلب در افراد مبتلا به تومور سلول های جزایر پانکراس (انسولینوم) یا با مقدار بیش از حد انسولین تجویز شده (اگزوژن) دیده می شود. هیپرانسولینمی باعث کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) می شود که می تواند منجر به تعریق، تپش قلب، گرسنگی، گیجی، تاری دید، سرگیجه، غش و تشنج شود. از آنجایی که مغز به عنوان منبع انرژی به گلوکز خون وابسته است، کمبود شدید گلوکز به دلیل هیپرانسولینمی می‌تواند به سرعت منجر به شوک انسولین و مرگ شود.

سوالات رایج

چگونه استفاده می شود؟

آزمایش انسولین ممکن است برای کمک به موارد زیر استفاده شود:

تشخیص انسولینوم، بررسی موفقیت آمیز بودن برداشتن تومور و/یا نظارت بر عود

علت هیپوگلیسمی را در یک فرد با علائم و نشانه ها تشخیص دهید

مقاومت به انسولین را شناسایی کنید

نظارت بر میزان انسولین تولید شده توسط سلول های بتا در پانکراس (درون زا). در این مورد، آزمایش پپتید C نیز ممکن است انجام شود. انسولین و پپتید C با همان سرعتی که بخشی از تبدیل پروانسولین به انسولین در پانکراس در بدن تولید می شود. هر دو آزمایش ممکن است زمانی تجویز شوند که یک پزشک بخواهد میزان انسولین موجود در خون توسط بدن و چه مقدار از منابع خارجی (برون زا) مانند تزریق انسولین را ارزیابی کند. آزمایش انسولین انسولین را از هر دو منبع اندازه گیری می کند در حالی که آزمایش پپتید C انسولین تولید شده توسط پانکراس را منعکس می کند.

تعیین کنید که یک دیابتی نوع ۲ چه زمانی ممکن است نیاز به شروع مصرف انسولین برای مکمل داروهای خوراکی داشته باشد

با اندازه گیری ظرفیت تولید انسولین پیوند، موفقیت پیوند سلول جزیره ای را که برای بازیابی توانایی ساخت انسولین است، تعیین و نظارت کنید.

آزمایش انسولین ممکن است با آزمایش گلوکز و پپتید C تجویز شود. سطوح انسولین نیز گاهی همراه با تست تحمل گلوکز (GTT) استفاده می شود. در این شرایط، سطح گلوکز و انسولین خون در فواصل زمانی از پیش تعیین شده برای ارزیابی مقاومت به انسولین اندازه گیری می شود.

چه زمانی سفارش داده می شود؟

سطح انسولین اغلب به دنبال نتیجه آزمایش قند خون پایین و/یا زمانی که فردی علائم حاد یا مزمن قند خون پایین (هیپوگلیسمی) را دارد که به‌عنوان مثال انسولینوما ایجاد می‌شود، تجویز می‌شود. علائم هیپوگلیسمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تعریق
• تپش قلب
• گرسنگی
• گیجی
• تاری دید
• سرگیجه
• غش کردن
• در موارد جدی، تشنج و از دست دادن هوشیاری

این علائم ممکن است نشان دهنده قند خون پایین باشد، اما ممکن است با شرایط دیگر نیز دیده شود.

آزمایش انسولین نیز ممکن است زمانی انجام شود که فردی مشکوک به مقاومت به انسولین باشد. این ممکن است شامل افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، پیش دیابت، آکانتوز نیگریکانس، بیماری قلبی یا سندرم متابولیک باشد.

یک پزشک همچنین ممکن است پس از حذف موفقیت آمیز انسولینوم، آزمایش انسولین و پپتید C را برای تأیید اثربخشی درمان تجویز کند و سپس آزمایش‌ها را به صورت دوره‌ای برای نظارت بر عود تجویز کند.

همچنین ممکن است از آزمایش های دوره ای برای نظارت بر موفقیت پیوند سلول جزیره ای با اندازه گیری ظرفیت تولید انسولین پیوند استفاده شود.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟

سطح انسولین باید در زمینه ارزیابی شود.

نتایج مشاهده شده:

سطح گلوکز ناشتا	سطح انسولین ناشتا	اختلال
نرمال	نرمال	هیچ یک
نرمال یا تا حدودی افزایش یافته است	بالا	مقاومت به انسولین
زیاد	کم	انسولین کافی تولید نشده توسط سلول های بتا (به عنوان مثال در دیابت، پانکراتیت مشاهده می شود)
کم	نرمال یا بالا	هیپوگلیسمی ناشی از انسولین اضافی (ممکن است در انسولینوما، سندرم کوشینگ، تجویز بیش از حد انسولین اگزوژن و غیره دیده شود)

 

افزایش سطح انسولین با موارد زیر مشاهده می شود:

• آکرومگالی
• سندرم کوشینگ
• استفاده از داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها، لوودوپا، داروهای ضد بارداری خوراکی
• عدم تحمل فروکتوز یا گالاکتوز
• انسولینوم
• چاقی
• مقاومت به انسولین، مانند دیابت نوع ۲، آکانتوز نیگریکانس و سندرم متابولیک

 

 

کاهش سطح انسولین در موارد زیر مشاهده می شود:

• دیابت
• هیپوفیتاریسم
• بیماری های پانکراس مانند پانکراتیت مزمن (از جمله فیبروز کیستیک) و سرطان پانکراس

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

انسولین تزریقی معمولاً از منابع حیوانی (سلول های پانکراس گاو و خوک) تهیه می شد. بیشتر انسولینی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد، مصنوعی است که از طریق سنتز بیوشیمیایی ساخته می شود تا به طور یکسان با فعالیت بیولوژیکی انسولین تولید شده توسط سلول های انسانی مطابقت داشته باشد.

 

فرمولاسیون های دارویی مختلفی از انسولین با خواص متفاوت وجود دارد. برخی از آنها سریع رهش و سریع الاثر هستند و برخی دیگر آماده سازی آهسته رهش هستند که در مدت طولانی اثر می کنند. بیماران دیابتی ممکن است مخلوط و/یا انواع مختلفی از انسولین را در طول روز مصرف کنند.

 

سنجش انسولین برای اندازه گیری انسولین درون زا طراحی شده است. با این حال، سنجش های مختلف به طور متغیر با انسولین اگزوژن (حیوانی یا مصنوعی) واکنش نشان می دهند. اگر فردی انسولین دریافت می کند، این اثرات باید با آزمایشگاه تست روشن شود. اگر چندین یا دوره ای سنجش انسولین انجام شود، باید توسط همان آزمایشگاه آنالیز شود تا از سازگاری اطمینان حاصل شود.

 

اگر فردی آنتی‌بادی‌هایی علیه انسولین ایجاد کرده باشد، به‌ویژه در نتیجه مصرف انسولین غیرانسانی (حیوانی یا مصنوعی)، این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند در آزمایش انسولین اختلال ایجاد کنند. در این مورد، یک پپتید C ممکن است به عنوان یک راه جایگزین برای ارزیابی تولید انسولین انجام شود. همچنین توجه داشته باشید که اکثر افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ دارای اتوآنتی بادی علیه انسولین نیز خواهند بود.

 

 

آیا می توانم آزمایش انسولین را در خانه انجام دهم؟

خیر. اگرچه سطح گلوکز را می توان در خانه کنترل کرد، آزمایش انسولین نیاز به ابزار و آموزش تخصصی دارد و در آزمایشگاه انجام می شود.

چرا باید انسولین تزریق شود؟

انسولین باید از طریق پمپ انسولین تزریق یا تزریق شود. نمی توان آن را خوراکی داد زیرا پروتئین است و قبل از جذب در معده تجزیه می شود. در فوریه ۲۰۱۵، یک انسولین استنشاقی کوتاه اثر در دسترس قرار گرفت.

انسولینوم چگونه درمان می شود؟

انسولینوم ها تومورهای تولید کننده انسولین هستند که معمولاً خوش خیم هستند. آنها معمولاً با قرار گرفتن و برداشتن درمان می شوند. پس از برداشتن، به طور کلی آنها بر نمی گردند.

تست تحمل انسولین چیست؟

تست تحمل انسولین (ITT) به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما یکی از روش های تعیین حساسیت (یا مقاومت به انسولین)، به ویژه در افراد چاق و مبتلایان به PCOS است. این آزمایش شامل انفوزیون IV انسولین، با اندازه‌گیری‌های بعدی سطح گلوکز و انسولین است.