بیماری ام اس
بیماریMS یا مولتیپل اسکلروزیس
یک بیماری ناتوان کننده مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) است
و در این بیماری سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظ (میلین) که فیبرهای عصبی را پوشانده اند،
حمله کرده و باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و بقیه بدن می شود. سرانجام ، بیماریMS می تواند باعث آسیب دائمی یا وخیم اعصاب شود.
علائم بیماری ام اس بسیار تنوع زیادی داشته و به میزان آسیب عصبی ایجاد شده بستگی دارد.
برخی از افراد مبتلا به بیماری ام اس در اثر شدت بیماری ممکن است توانایی پیاده روی به طور مستقل را از دست بدهند
و یا اصلاً نتوانند راه بروند، در حالی که برخی دیگر ممکن است چنین حدّتی از علائم را تجربه نکنند.
متاسفانه، تا به حال هیچ درمان کاملی برای بیماری ام اس ابداع نشده است.
با این حال، درمان ها می توانند به بهبودی در حملات، اصلاح روند بیماری و مدیریت علائم کمک کنند.
علائم مولتیپل اسکلروزیس بسته به موقعیت الیاف عصبی آسیب دیده، متنوع است و از فردی به فرد دیگر و در طول دوره بیماری متفاوت می باشد.
ولی به هر حال علائم اغلب بر حرکت بیمار تأثیر می گذارد، مانند:
- تهوع یا ضعف در یک یا چند اندام که به طور معمول در یک طرف از بدن شما می افتد.
- احساس برق ناشی از شوک الکتریکی که با حرکات خاصی در گردن ایجاد می شود، به خصوص خم شدن گردن به جلو.
- لرزش ، عدم هماهنگی یا راه رفتن ناپایدار
- از دست رفتن جزئی یا کاملاً بینایی، معمولاً در یک چشم در یک زمان، اغلب با درد هنگام حرکت چشم
- بینایی مضاعف
- تاری تاری
- لکنت زبان
- خستگی
- سرگیجه
- سوزن زدن یا درد در قسمت هایی از بدن
- مشکلات عملکرد جنسی ، روده و مثان
عوامل خطر
عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به بیماری ام اس را افزایش دهد:
- سن. ام اس می تواند در هر سنی رخ دهد، اما معمولاً افراد در سنین بین ۱۶ تا ۵۵ سال بیشتر مبتلا می شوند.
- جنسیت. زنان بیش از دو یا سه برابر بیشتر از مردان پتانسیل ابتلا به بیماری عودکننده را دارند.
- سابقه خانوادگی. اگر یکی از والدین یا خواهران و برادران شما مبتلا به ام اس بوده است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید.
- عفونت های خاص. انواعی از ویروس ها با بیماری MS مرتبط شناخته شده اند، از جمله ویروس Epstein-Barr ، ویروسی که باعث ایجاد مونونوکلئوز عفونی می شود.
- نژاد. افراد سفید پوست، به ویژه افراد اروپای شمالی، بیشترین خطر ابتلا به بیماری ام اس را دارند. مردم تبار آسیایی، آفریقایی یا بومی آمریکا کمترین خطر را دارند.
- اقلیم. MS در کشورهایی که دارای آب و هوای معتدل هستند، از جمله کانادا، شمال ایالات متحده، نیوزیلند، جنوب شرقی استرالیا و اروپا بسیار بیشتر است.
- ویتامین D. داشتن مقادیر ویتامین D کم و در معرض نور خورشید قرار نگرفتن خطر ابتلا به بیماری ام اس را افزایش می دهد.
- برخی بیماریهای خود ایمنی. در صورت ابتلا به بیماری تیروئید، دیابت نوع ۱ یا بیماری التهابی روده، احتمال ابتلا به بیماری ام اس کمی بیشتر است.
- استعمال دخانیات.
تشخیص بیماری MS
- آزمایش خون.
- بررسی مایع مغزی-نخاعی (CSF).
- MRI.
مولتیپل اسکلروزیس (MS)
مولتیپل اسکلروزیس یا بیماریMS یک بیماری ناتوان کننده مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) است
و در این بیماری سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظ (میلین) که فیبرهای عصبی را پوشانده اند،
حمله کرده و باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و بقیه بدن می شود.
سرانجام ، این بیماری می تواند باعث آسیب دائمی یا وخیم اعصاب شود.
علائم بیماری ام اس بسیار تنوع زیادی داشته و به میزان آسیب عصبی ایجاد شده بستگی دارد.
برخی از افراد مبتلا به ام.اس در اثر شدت بیماری ممکن است توانایی پیاده روی به طور مستقل را از دست بدهند
و یا اصلاً نتوانند راه بروند، در حالی که برخی دیگر ممکن است چنین حدّتی از علائم را تجربه نکنند.
متاسفانه، تا به حال هیچ درمان کاملی برای بیماری مولتیپل اسکلروزیس ابداع نشده است.
با این حال ، درمان ها می توانند به بهبودی در حملات، اصلاح روند بیماری و مدیریت علائم کمک کنند.
علائم مولتیپل اسکلروزیس بسته به موقعیت الیاف عصبی آسیب دیده،
متنوع است و از فردی به فرد دیگر و در طول دوره بیماری متفاوت می باشد.
علائم
ولی به هر حال علائم مولتیپل اسکلروزیس اغلب بر حرکت بیمار تأثیر می گذارد، مانند:
- تهوع یا ضعف در یک یا چند اندام که به طور معمول در یک طرف از بدن شما می افتد.
- احساس برق ناشی از شوک الکتریکی که با حرکات خاصی در گردن ایجاد می شود، به خصوص خم شدن گردن به جلو.
- لرزش ، عدم هماهنگی یا راه رفتن ناپایدار
- از دست رفتن جزئی یا کاملاً بینایی، معمولاً در یک چشم در یک زمان، اغلب با درد هنگام حرکت چشم
- بینایی مضاعف
- تاری تاری
- لکنت زبان
- خستگی
- سرگیجه
- سوزن زدن یا درد در قسمت هایی از بدن
- مشکلات عملکرد جنسی ، روده و مثان
عوامل خطر
عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس را افزایش دهد:
- سن. ام اس می تواند در هر سنی رخ دهد، اما معمولاً افراد در سنین بین ۱۶ تا ۵۵ سال بیشتر مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می شوند.
- جنسیت. زنان بیش از دو یا سه برابر بیشتر از مردان پتانسیل ابتلا به بیماری عودکننده را دارند.
- سابقه خانوادگی. اگر یکی از والدین یا خواهران و برادران شما مبتلا به ام اس بوده است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید.
- عفونت های خاص. انواعی از ویروس ها با بیماری MS مرتبط شناخته شده اند، از جمله ویروس Epstein-Barr ، ویروسی که باعث ایجاد مونونوکلئوز عفونی می شود.
- نژاد. افراد سفید پوست، به ویژه افراد اروپای شمالی، بیشترین خطر ابتلا به بیماری ام اس را دارند. مردم تبار آسیایی، آفریقایی یا بومی آمریکا کمترین خطر را دارند.
- اقلیم. MS در کشورهایی که دارای آب و هوای معتدل هستند، از جمله کانادا، شمال ایالات متحده، نیوزیلند، جنوب شرقی استرالیا و اروپا بسیار بیشتر است.
- ویتامین D. داشتن مقادیر ویتامین D کم و در معرض نور خورشید قرار نگرفتن خطر ابتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس را افزایش می دهد.
- برخی بیماریهای خود ایمنی. در صورت ابتلا به بیماری تیروئید، دیابت نوع ۱ یا بیماری التهابی روده، احتمال ابتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس کمی بیشتر است.
- استعمال دخانیات.
تشخیص
- آزمایش خون.
- بررسی مایع مغزی-نخاعی (CSF).
- MRI.
بدون دیدگاه