بیماری پسوریازیس

پسوریازیس پوسچولار(Pustular psoriasis)

پسوریازیس پوسچولار، یک نوع نادر، با ایجاد تاول های پر از چرک کاملا مشخص می شود که می تواند به شکل گسترده یا در نواحی کوچک کف دست یا کف پا رخ دهد.

پسوریازیس معکوس (Inverse psoriasis)

پسوریازیس معکوس عمدتاً چین های پوستی کشاله ران، باسن و سینه ها را درگیر می کند. باعث ایجاد لکه های صاف پوست ملتهب می شود که با اصطکاک و تعریق بدتر می شود. عفونت های قارچی ممکن است باعث این نوع پسوریازیس شود.

پسوریازیس اریترودرمیک (Erythrodermic psoriasis)

کمترین نوع پسوریازیس، پسوریازیس اریترودرمیک است که می تواند تمام بدن را با راش های لایه بردار که می تواند به شدت خارش یا سوزش داشته باشد، بپوشاند. می تواند کوتاه مدت (حاد) یا طولانی مدت (مزمن) باشد. 

علل بیماری پسوریازیس

علت بیماری پسوریازیس کاملاً مشخص نشده است،اما تصور می شود که مربوط به اختلالاتی در سیستم ایمنی بدن با سلول های T و سایر گلبول های سفیدبه نام نوتروفیل ها در بدن است. سلول های T به طور معمول برای محافظتدر برابر مواد خارجی مانند ویروس ها یا باکتری ها در  بدن گردش می کنند.اما در بیماری پسوریازیس، سلولهای T به اشتباه به سلولهای سالم پوست حمله می کنند.این فرایند سبب افزایش تولید سلولهای سالم پوست،سلولهای بیشتر T و سایر سلولهای سفید خون بخصوص نوتروفیلها می شوند.این سلولها به داخل پوست می روند و باعث ایجاد قرمزی و گاهی چرکی در ضایعات پوستی می شوند.رگهای خونی گشاد شده در مناطق آسیب دیده بیماری پسوریازیس باعث ایجاد گرمی و قرمزی در ضایعات پوستی می شوند.این فرآیند به صورت چرخه ای رخ می دهد که در آن سلول های جدید پوست خیلی سریع به خارج ترین لایه پوست منتقل می شوند.به هر حال، آنچه که باعث نقص سلول های T در افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس می شود، کاملاً مشخص نشده است.

عوامل خطر بیماری پسوریازیس

خطر ابتلا به این بیماری تحت تاثیر برخی عوامل افزایش می یابد:

• سابقه خانوادگی. این یکی از مهمترین عوامل خطر است.
• عفونت های ویروسی و باکتریایی. افراد مبتلا به HIV بیشتر از افرادی که دارای سیستم ایمنی سالم هستند به احتمال زیاد به پسوریازیس مبتلا می شوند. همچنین كودكان و بزرگسالان جوان دارای عفونتهای مكرر
• استرس. از آنجا که استرس می تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد، سطح بالای استرس ممکن است خطر پسوریازیس را افزایش دهد.
• چاقی. اضافه وزن باعث افزایش خطر پسوریازیس می شود.
• استعمال دخانیات. استعمال دخانیات نه تنها خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می دهد بلکه می تواند شدت بیماری را نیز افزایش دهد. استعمال دخانیات نیز ممکن است در رشد اولیه بیماری نقش داشته باشد.

درمان بیماری پسوریازیس

هدف از درمان پسوریازیس جلوگیری از رشد سریع سلول های پوست و حذف پوسته ها است. درمان شامل استفاده از کرم ها و پمادها ی موضعی، فوتوتراپی و داروهای خوراکی یا تزریقی می باشد.اینکه کدام درمان‌ها برای شما استفاده می‌شود بستگی به شدت بیماری و میزان پاسخ‌دهی آن به درمان‌های قبلی و اقدامات خودمراقبتی دارد. ممکن است لازم باشد قبل از دستیابی به روشی اثرگذار، داروهای مختلف یا ترکیبی از درمان‌ها را امتحان کنید. حتی با درمان موفقیت آمیز، معمولاً بیماری عود می کند.