آنتی ترومبین (آنتی ترومبین ۳)چیست
آنتی ترومبین پروتئینی در جریان خون ما است که به عنوان یک رقیق کننده خون خفیف طبیعی عمل می کند. این پروتئین مانند یک پروتئین پلیس است که از لخته شدن بیش از حد ما جلوگیری می نماید. این ماده با غیرفعال کردن پروتئین اصلی لخته کننده “ترومبین”، مکانیسم لخته شدن خون ما را مسدود می کند. بنابراین به آن “ضد ترومبین” می گویند.در حالی که آنتی ترومبین III نام اصلی این پروتئین بوده، نام صحیح اکنون فقط آنتی ترومبین است و “III” حذف شده است. نام‌ها و اختصارات رایج برای همان پروتئین عبارتند از آنتی ترومبین، آنتی ترومبین III، AT، ATIII و کوفاکتور هپارین I.
کمبود آنتی ترومبین
دو نوع کمبود آنتی ترومبین وجود دارد. در نوع ۱، آنتی ترومبین به طور معمول عمل می کند، اما مقدار آن کافی نیست. در نوع ۲، مقدار کافی آنتی ترومبین تولید می شود، اما ناکارآمد است. کمبود آنتی ترومبین اکتسابی ممکن است در هر سنی رخ دهد. آنها با شرایط مختلفی همراه هستند که باعث کاهش تولید، مصرف بیش از حد یا از دست دادن آنتی ترومبین می شود.
پایین بودن آنتی ترومبین
کمبود آنتی ترومبین چگونه درمان می شود؟پس از لخته شدن خون، ممکن است پزشک از شما بخواهد که وارفارین (Coumadin®)، یک رقیق کننده خون را برای چند ماه یا احتمالاً طولانی مدت مصرف کنید. افرادی که کمبود آنتی ترومبین دارند اما لخته خون نداشته اند، نیازی به مصرف داروهای رقیق کننده خون ندارند.
کمبود آنتی ترومبین در بارداری
بیماران باردار با کمبود آنتی ترومبین III (AT III) در معرض خطر ترومبوآمبولی وریدی (VTE) هستند. بنابراین درمان آنتی ترومبوتیک توصیه می شود. تجربه بالینی گزارش شده از چنین پروفیلاکسی، محدود است. برخی استفاده از AT III را علاوه بر هپارین در مدیریت این بیماران توصیه کرده اند.
آنتی ترومبین و سقط جنین
زنان مبتلا به کمبود مادرزادی یا اکتسابی آنتی ترومبین در معرض خطر بسیار بالایی برای ایجاد لخته در دوران بارداری یا پس از زایمان هستند. بدون درمان، خطر سقط جنین نیز اندکی افزایش می یابد و معمولاً به دلیل لخته شدن خون است که در جفت ایجاد می شود و جنین را از خون و اکسیژن محروم می کند.
بالا بودن آنتی ترومبین ۳
سطح آنتی ترومبین بالاتر از حد طبیعی منجر به شرایط پزشکی قابل توجهی نمی شود و یک مشکل بالینی نیست. آنتی ترومبین ۳ بالاتر از حد معمول ممکن است به دلیل:استفاده از استروئیدهای آنابولیک،اختلال خونریزی (هموفیلی)،پیوند کلیه،سطح پایین ویتامین K باشد.
چه زمانی آزمایش آنتی ترومبین انجام داده می شود؟
آزمایش فعالیت آنتی ترومبین همراه با سایر آزمایشات برای اختلالات لخته شدن بیش از حد مانند پروتئین C و پروتئین S و ضد انعقاد لوپوس، زمانی که فرد لخته های خونی مکرر را تجربه می کند، تجویز میشود.آزمایش آنتی ترومبین برای ارزیابی یک اختلال انعقادی بیش از حد باید پس از درمان و رفع لخته خون انجام شود، زیرا هم وجود لخته و هم درمان مورد استفاده برای درمان آن بر نتایج آنتی ترومبین تأثیر می گذارد.آزمایش آنتی ترومبین همچنین ممکن است زمانی تجویز شود که فرد آنطور که انتظار می رود به ضد انعقاد هپارین پاسخ نمی دهد، زمانی که دوزهای غیرعادی بالای هپارین برای دستیابی به سطح مطلوب ضد انعقاد ضروری است.
نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟
کاهش فعالیت آنتی ترومبین و کاهش مقادیر آنتی ژن آنتی ترومبین نشان دهنده کمبود آنتی ترومبین نوع ۱ است. در این مورد، فعالیت کاهش می یابد زیرا آنتی ترومبین کمتری برای مشارکت در تنظیم لخته وجود دارد.کاهش فعالیت آنتی ترومبین و سطوح طبیعی آنتی ژن آنتی ترومبین نشان دهنده کمبود آنتی ترومبین نوع ۲ است. این بدان معنی است که پروتئین آنتی ترومبین کافی وجود دارد، اما آنطور که باید عمل نمی کند. در هر صورت، کمبود خطر ابتلا به لخته خون نامناسب را در فرد مبتلا افزایش می دهد.اگر فعالیت آنتی ترومبین طبیعی باشد، معمولاً آزمایش آنتی ژن آنتی ترومبین انجام نمی شود. در این مورد، آنتی ترومبین به اندازه کافی عمل می کند ورخداد ترومبوتیک مکرر مورد بررسی احتمالاً به دلیل علتی غیر از کمبود آنتی ترومبین است.
چگونه می توانم خطر ایجاد لخته خون را تعیین کنم؟
اگر سابقه شخصی یا خانوادگی قوی لخته شدن مکرر خون دارید، پزشک شما ممکن است معاینه ای را برای تعیین وضعیت کلی سلامتی شما انجام دهد و یک سری آزمایشات را برای تعیین خطر ابتلا به اختلال لخته شدن بیش از حد تجویز کند.اگر اضافه وزن، کم تحرک، فشار خون بالا، سیگار کشیدن و/یا مصرف قرص های ضد بارداری خوراکی دارید، این خطر می تواند بیشتر افزایش یابد. با این حال، یادآوری این نکته مهم است که هر ریسک نسبی کلی که تعیین شود، همچنان یک ریسک آماری است. هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند که آیا یک فرد خاص واقعاً لخته شدن مکرر را تجربه می کند یا خیر.
پروترومبیناز چیست
کمپلکس پروترومبیناز نقش مهمی در آبشار انعقاد دارد. این ماده مسئول تبدیل پروتئولیتیک پروترومبین به ترومبین است که به نوبه خود مستقیماً در تشکیل فیبرین، فعال شدن پلاکت ها و فعال سازی فیدبک سایر اجزای آبشار نقش دارد.
فیبرینولیتیک چیست
فیبرینولیتیک درمانی – یا ترومبولیتیک درمانی – یک درمان اضطراری است که برای حل کردن لخته‌های خون قبل از اینکه منجر به مرگ شود، استفاده میشود. اگر شما یا یکی از عزیزانتان دچار حمله قلبی، سکته مغزی یا بیماری دیگری ناشی از لخته شدن خون شده اید، درمان فیبرینولیتیک می تواند به جلوگیری از مرگ و کاهش عوارض جانبی طولانی مدت کمک کند. در حالی که درمان فیبرینولیتیک نرخ موفقیت نسبتا بالایی دارد، ممکن است همچنان به درمان بیشتری برای رفع مشکلات سلامتی نیاز داشته باشید.
بدون دیدگاه