لوکودیستروفی متاکروماتیک (MLD)
لوکودیستروفی متاکروماتیک (MLD) یک اختلال ذخیره لیزوزومی ناشی از کمبود آنزیم آریل سولفاتاز (ARSA)A است که منجر به تجمع سولفاتیدها (هم گالاکتوزیل و هم لاکتوزیل سولفاتید) در ماده سفید سیستم عصبی مرکزی، اعصاب محیطی و به میزان کمتری در اندام های احشایی از جمله کلیه و کیسه صفرامی شوند.
اشکال بالینی MLD
3 شکل بالینی MLD بسته به سن شروع عبارتند از: اواخر نوزادی، نوجوانی و بزرگسالی. همه اشکال منجر به تغییرات عصبی پیشرونده و لوکودیستروفی می شوند که در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی نشان داده شده است. بیماران مبتلا به MLD مقادیر زیادی سولفاتید را در ادرار خود دفع می کنند.
MLD در اواخر نوزادی
MLD در اواخر نوزادی شایع ترین (۵۰ تا ۶۰ درصد موارد) است و معمولاً قبل از ۳۰ ماهگی با هیپوتونی، clumsiness، کاهش رفلکس ها و گفتار نامفهوم خود را نشان می دهد. تخریب پیشرونده عصبی رخ می دهد و، مگر اینکه با موفقیت درمان شود، اکثر بیماران پس از دوران کودکی خود زنده نمی مانند.
MLD نوجوانان
MLD نوجوانان (۳۰-۲۰ درصد موارد) با شروع بین ۳۰ ماهگی تا ۱۶ سالگی مشخص می شود. ویژگی‌های بیمار مشکلات رفتاری، کاهش عملکرد مدرسه، کلافگی و گفتار نامفهوم است. دژنراسیون عصبی با سرعت کمی کندتر و متغیرتر از نوع اواخر نوزادی رخ می دهد.
MLD بزرگسالان
MLD بزرگسالان (۱۵ تا ۲۰ درصد موارد) بعد از بلوغ شروع می شود و می تواند تا اواخر دهه چهارم یا پنجم باشد. ویژگی های ارائه شده اغلب تغییرات رفتاری و شخصیتی از جمله علائم روانپزشکی است. کلافگی، علائم عصبی و تشنج نیز شایع هستند. سیر بیماری دارای پیشرفت متغیر است و ممکن است طی ۲ تا ۳ دهه رخ دهد. شیوع بیماری تقریباً ۱ در ۱۰۰۰۰۰ تخمین زده می شود.
علت ایجاد MLD
MLD یک اختلال اتوزومال مغلوب است که توسط انواع ژن ARSA ایجاد می شود. این اختلال از شرایط ناشی از کمبود آریل سولفاتاز B بیماری( Maroteaux-Lamy) و آریل سولفاتاز C (کمبود سولفاتاز استروئیدی) متمایز است. کمبود ساپوسین B یک اختلال اتوزومال مغلوب نادر با علائمی است که شبیه MLD است. با این حال، سطح آنزیم ARSA طبیعی است. مانند MLD، بیماران مبتلا به کمبود ساپسین B می توانند مقادیر بیش از حد سولفاتید را در ادرار خود دفع کنند.
افراد مبتلا به کمبود سولفاتاز متعدد، که از نظر بالینی با MLD متمایز است، کمبود آریل سولفاتاز A را نیز خواهند داشت، با این حال، سایر آنزیم‌های سولفاتاز نیز دچار کمبود خواهند بود.
افراد مبتلا به “کمبود کاذب” ARSA سطوح بسیار پایینی از فعالیت ARSA دارند اما در غیر این صورت سالم هستند. کمبود کاذب با فرکانس فزاینده ای در میان بیماران مبتلا به سایر بیماری های عصبی ظاهرا نامرتبط و همچنین در میان جمعیت عمومی شناسایی می شود، بنابراین تشخیص MLD نمی تواند تنها بر اساس کاهش فعالیت ARSA باشد.
درمان
گزینه های درمانی فعلی برای MLD بر مدیریت تظاهرات بیماری مانند تشنج، کاهش تحرک و توانایی شناختی و مشکلات تغذیه متمرکز است. پیوند سلول های بنیادی خونساز یک گزینه است اما نتایج به مرحله بالینی و وجود علائم عصبی بستگی دارد.
تفسیر
کاهش سطح آریل سولفاتاز A در بیماران مبتلا به لوکودیستروفی متاکروماتیک (MLD) مشاهده می شود، اما برخی از بیماران مبتلا به MLD ممکن است نتایج طبیعی را با این روش داشته باشند.
بدون دیدگاه