تست آمنیوسنتز(Amniocentesis)

مایع آمنیوتیک مایعی است که در رحم زنان باردار کودک را در دوران بارداری محاصره و محافظت می کند. آمنیوسنتز روشی است که توسط پزشک متخصص انجام شده و در آن مایع آمنیوتیک برای انجام آزمایشات تشخیصی و یا درمان از رحم خارج تهیه می شود. این مایع حاوی سلولهای جنینی و نیز انواع مختلفی از پروتئینها است.
اگرچه آمنیوسنتز می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد سلامتی جنین ارائه دهد، ولی درک خطرات آمنیوسنتز نیز بسیار مهم است.

علل انجام آمنیوسنتز

  • آزمایش ژنتیک. بررسی موارد خاصی مانند آزمایشات تکمیلی برای سندرم داون.
  • آزمایش ریه جنین. آزمایش بلوغ ریه جنین شامل گرفتن نمونه ای از مایع آمنیوتیک و آزمایش آن برای تعیین اینکه آیا ریه های جنین به اندازه کافی بالغ برای تولد هستند یا خیر.
  • تشخیص عفونت جنین. گاهی اوقات آمنیوسنتز برای بررسی جنبن به دلیل وجود علامتهایی از عفونت یا بیماری است. این روش همچنین می تواند برای ارزیابی شدت کم خونی در نوزادانی که دارای حساسیت Rh هستند انجام شود.
  • درمان. اگر در طول بارداری مایع آمنیوتیک زیادی تجمع یابد (پلی هیدرامنیوس)، ممکن است آمنیوسنتز برای تخلیه مایع آمنیوتیک اضافی از رحم انجام شود.
  • آزمایش پدری. آمنیوسنتز می تواند DNA را از جنین جمع آوری کند که از این طریق می توان با DNA از پدر مقایسه گردد.

خطر احتمالی آمنیوسنتز

  • نشت مایعات آمنیوتیک. در موارد نادری، مایع آمنیوتیک پس از آمنیوسنتز از طریق واژن نشت می کند. اما در بیشتر موارد مقدار مایعات از دست رفته اندک بوده و طی یک هفته نشت مایع متوقف شده و احتمالاً بارداری به طور عادی ادامه خواهد یافت.
  • سقط جنین. آمنیوسنتز در طول سه ماهه ی دوم بارداری خطرات کمتری از نظر احتمال وقوع سقط جنین دارد.
  • آسیب سوزن. در طول آمنیوسنتز، جنین ممکن است یک بازو یا پا را در مسیر سوزن حرکت دهد. با این حال، صدمات شدید سوزن بسیار نادر است.
  • حساسیت Rh. در حین آمنیوسنتز این احتمال وجود دارد که سلولهای خونی کودک وارد جریان خون مادر شود و در چنین شرایطی اگر خون مادر Rh منفی باشد و آنتی بادی علیه خون Rh مثبت ایجاد نکرده باشد، پس از انجام آمنیوسنتز داروهای خاصی برای مادر تزریق می گردد و از آسیب رسیدن به جنین جلوگیری می گردد.
  • بروز عفونت. آمنیوسنتز می تواند در مواردی باعث عفونت رحمی شود.
  • انتقال عفونت. در صورت ابتلا به عفونت هایی مانند هپاتیت C ، توكسوپلاسموز یا HIV انتقال عفونت به جنین ممكن است در طی آمنیوسنتز رخ دهد.

 
آمادگی برای آمنیوسنتز

در صورتی که قرار است که قبل از هفته ۲۰ بارداری آمنیوسنتز انجام شود، توصیه می شود که با آشامیدن مایعات مثانه پر شود تا رحم را پشتیبانی کند. در مقابل، برای انجام آمینوسنتز بعد از ۲۰ هفته بارداری، توصیه می گردد که با مثانه خالی این امر انجام شود تا احتمال سوراخ شدن به حداقل برسد.

 
پس از انجام آمینوسنتز

در صورت بروز علائم مشکوک مانند موارد زیر حتماً با مرکز درمانی مربوطه تماس حاصل نمایید.

  • خونریزی از واژن یا خروج مقادیر زیاد مایعات از طریق واژن.
  • احساس درد شدید و گرفتگی شدید رحم که بیش از چند ساعت طول می کشد.
  • تب.
  • بروز قرمزی و التهاب در جایی سوزن وارد شده بود.
  • عدم تحرکت جنین و یا حرکات غیرمعمول جنین.

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *