گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT)
چه چیزی در حال آزمایش است؟
گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) آنزیمی است که در بسیاری از اندام های بدن یافت می شود و بیشترین غلظت آن در کبد یافت می شود. GGT در بیشتر بیماری هایی که باعث آسیب به کبد یا مجاری صفراوی می شود در خون افزایش می یابد. این آزمایش سطح GGT را در نمونه خون اندازه گیری می کند.
به طور معمول، GGT در سطوح پایین وجود دارد، اما زمانی که کبد آسیب می بیند، سطح GGT می تواند افزایش یابد. GGT معمولاً اولین آنزیم کبدی است که در خون افزایش می یابد، زمانی که هر یک از مجاری صفراوی که صفرا را از کبد به روده ها حمل می کنند، به عنوان مثال، توسط تومورها یا سنگ ها مسدود می شود. این آن را به حساس ترین آزمایش آنزیم کبدی برای تشخیص مشکلات مجرای صفراوی تبدیل می کند.
با این حال، آزمایش GGT بسیار اختصاصی نیست و در افتراق بین علل مختلف آسیب کبدی مفید نیست، زیرا می‌تواند با بسیاری از انواع بیماری‌های کبدی، مانند سرطان کبد و هپاتیت ویروسی، و همچنین سایر بیماری‌های غیر کبدی افزایش یابد. مانند سندرم حاد کرونری. به همین دلیل، تست GGT به تنهایی برای استفاده روتین توصیه نمی شود. با این حال، می‌تواند در ارتباط با آزمایش‌های دیگر و در تعیین علت سطح بالای آلکالین فسفاتاز (ALP)، آنزیم دیگری که در کبد یافت می‌شود، مفید باشد.
هر دو GGT و ALP در بیماری های کبدی افزایش می یابد، اما تنها ALP با بیماری هایی که بر بافت استخوان تاثیر می گذارد افزایش می یابد. بنابراین، GGT می‌تواند به عنوان دنباله‌ای برای افزایش ALP برای کمک به تعیین اینکه آیا نتیجه بالای ALP ناشی از بیماری کبدی یا استخوانی است، استفاده شود.
سطوح GGT گاهی اوقات با مصرف حتی مقدار کمی الکل افزایش می یابد. سطوح بالاتر معمولاً در افرادی که الکل مزمن زیاد الکل مصرف می کنند بیشتر از افرادی است که کمتر از ۲ تا ۳ نوشیدنی در روز مصرف می کنند یا فقط در مواردی زیاد الکل می نوشند (مصرف کنندگان). آزمایش GGT ممکن است در ارزیابی فردی برای سوء مصرف حاد یا مزمن الکل استفاده شود.
**** آزمایش در منزل با نمونه گیری به صورت رایگان **** کلیک کنید…
سوالات رایج
چگونه از آزمایش استفاده می شود؟
آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) ممکن است برای تعیین علت افزایش آلکالین فسفاتاز (ALP) استفاده شود. هر دو ALP و GGT در بیماری مجاری صفراوی و در برخی بیماری های کبدی افزایش می یابند، اما در بیماری استخوان فقط ALP افزایش می یابد. بنابراین، اگر سطح GGT در فردی با ALP بالا طبیعی باشد، علت افزایش ALP به احتمال زیاد بیماری استخوانی است.
آزمایش GGT گاهی اوقات برای کمک به تشخیص بیماری کبد و انسداد مجرای صفراوی استفاده می شود. معمولاً همراه با سایر آزمایش‌های کبدی مانند آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، ALP و بیلی‌روبین تجویز می‌شود. به طور کلی، افزایش سطح GGT نشان می دهد که کبد آسیب دیده است، اما به طور خاص به وضعیتی که ممکن است باعث آسیب شود اشاره نمی کند.
GGT می تواند برای غربالگری سوء مصرف مزمن الکل (در حدود ۷۵ درصد از مصرف کنندگان مزمن الکل افزایش می یابد) و برای نظارت بر مصرف و/یا سوء مصرف الکل در افرادی که تحت درمان برای اعتیاد به الکل یا هپاتیت الکلی هستند، استفاده شود.
چه زمانی انجام داده می شود؟
زمانی که سطح ALP شما افزایش یافته باشد ممکن است آزمایش GGT سفارش داده شود. آزمایش ALP ممکن است به تنهایی یا به عنوان بخشی از یک پانل معمول کبد برای غربالگری آسیب کبدی، حتی اگر هیچ علامتی وجود نداشته باشد، تجویز شود. آزمایش GGT ممکن است زمانی که نتایج تست ALP بالا باشد، درخواست شود، اما سایر آزمایش‌هایی که بخشی از پانل کبدی هستند (مانند AST و ALT) افزایش نیافته‌اند.
GGT ممکن است همراه با سایر آزمایشات عملکرد کبدی یا به عنوان ادامه آن در صورت داشتن علائم یا علائمی که حاکی از بیماری کبدی باشد، تجویز شود، مانند:
- ضعف، خستگی
- از دست دادن اشتها
- تهوع و استفراغ
- تورم و/یا درد شکم
- زردی که زردی پوست و سفیدی چشم است
- ادرار تیره، مدفوع روشن
- خارش (خارش)
همچنین ممکن است زمانی که فردی با سابقه سوء مصرف الکل درمان الکل را به منظور نظارت بر رعایت برنامه درمانی تکمیل کرده است، GGT تجویز شود.
نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟
نتایج GGT همراه با نتایج ALP و نتایج آزمایش‌های دیگری که ممکن است همزمان انجام شده باشند، مانند پانل کبدی تفسیر می‌شوند.
افزایش ALP با سطح GGT بالا به رد بیماری استخوان به عنوان علت افزایش سطح ALP کمک می کند. افزایش ALP با GGT کم یا طبیعی به این معنی است که افزایش ALP بیشتر به دلیل بیماری استخوانی است.
افزایش سطح GGT نشان می دهد که یک بیماری یا بیماری به کبد آسیب می زند اما به طور خاص دلیل آسیب را نشان نمی دهد. به طور کلی، هر چه سطح بالاتر باشد، آسیب به کبد بیشتر می شود. افزایش سطح ممکن است به دلیل بیماری های کبدی مانند هپاتیت یا سیروز باشد، اما ممکن است به دلیل شرایط دیگر مانند نارسایی احتقانی قلب، سندرم متابولیک، دیابت یا پانکراتیت باشد که التهاب پانکراس است. همچنین ممکن است ناشی از سوء مصرف الکل، بیماری کبد الکلی یا استفاده از داروهای سمی برای کبد باشد.
نتیجه آزمایش GGT پایین یا نرمال نشان می دهد که بعید است که شما بیماری کبدی داشته باشید یا الکل مصرف کرده باشید.
آیا اگر هیچ علامتی نداشته باشم سطح GGT من افزایش می یابد؟
بله، GGT بسیار حساس است و در صورت نداشتن علائم می تواند افزایش یابد. این افزایش ممکن است موقتی باشد، شاید به دلیل داروهایی که مصرف می کنید یا به دلیل نوشیدن الکل در ۲۴ ساعت پس از آزمایش. اگر سایر آنزیم های کبدی طبیعی باشند، پزشک ممکن است آزمایش GGT را در تاریخ بعدی تکرار کند. اگر GGT بسیار بالا باشد و/یا سایر آنزیم های کبدی شما افزایش یافته باشد، ممکن است نیاز به انجام آزمایشات اضافی برای شناسایی علت باشد.
من الکلی هستم، اما الکل را ترک کرده ام. آیا GGT من هرگز به حالت عادی بازخواهد گشت؟
با گذشت زمان، سطح GGT شما از هر سطحی که در زمان قطع نوشیدن الکل بود به محدوده طبیعی کاهش می یابد. این ممکن است چند هفته تا بیش از یک ماه طول بکشد. پرهیز از الکل احتمال آسیب بیشتر به کبد را کاهش می دهد و باعث می شود عملکرد کبد شما بهبود یابد.
آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟
حتی مقادیر کمی الکل در عرض ۲۴ ساعت پس از آزمایش GGT ممکن است باعث افزایش موقت GGT شود. با این حال، تنوع ژنتیکی بین افراد می تواند باعث تفاوت در این پاسخ GGT به مصرف الکل شود. سیگار همچنین می تواند GGT را افزایش دهد.
افزایش سطح GGT ممکن است نشان دهنده بیماری قلبی عروقی و/یا فشار خون بالا باشد. برخی از مطالعات نشان داده اند که افراد با افزایش سطح GGT در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی هستند، اما دلیل این ارتباط هنوز مشخص نیست.
سطوح پایین GGT در برخی بیماری های ژنتیکی مشاهده می شود که در آن جریان صفرا از کبد قطع یا سرکوب می شود.
داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح GGT شوند عبارتند از فنی توئین، کاربامازپین و باربیتورات هایی مانند فنوباربیتال. استفاده از بسیاری از داروهای دیگر با نسخه و بدون نسخه، از جمله داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای کاهنده چربی، آنتی بیوتیک ها، مسدود کننده های گیرنده هیستامین (که برای درمان تولید اسید معده بیش از حد استفاده می شود)، عوامل ضد قارچ، ضد افسردگی ها، داروهای ضد بارداری خوراکی و هورمون ها. مانند تستوسترون، می تواند سطح GGT را افزایش دهد. برخی از داروهای ضد انعقاد (مانند هپارین) و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (مانند متوترکسات) نیز سطح GGT را در سرم افزایش می دهند.
سطح GGT با افزایش سن در زنان افزایش می یابد، اما در مردان نه، و همیشه در مردان تا حدودی بیشتر از زنان است.
بدون دیدگاه