سیتومگالوویروس (CMV) یک ویروس رایج است که معمولاً هیچ علامتی ندارد یا فقط بیماری خفیفی ایجاد می کند. آزمایش CMV آنتی بادی هایی را در خون که بدن در پاسخ به عفونت تولید می کند یا مستقیماً CMV را تشخیص می دهد.
در ایالات متحده، حدود ۶۰ درصد از مردم در مقطعی از زندگی خود در معرض CMV قرار گرفته اند. تقریباً از هر ۳ کودک ۱ کودک در سن ۵ سالگی در معرض CMV قرار گرفته اند و بیش از نیمی از بزرگسالان تا سن ۴۰ سالگی در معرض CMV قرار می گیرند.
اکثر افراد در کودکی یا در بزرگسالی به این بیماری مبتلا می شوند، اما بسیاری از آنها اطلاعی ندارند زیرا CMV معمولاً علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند یا فقط در افراد سالم بیماری خفیف ایجاد می کند. افراد مبتلا به بیماری خفیف ممکن است علائم و نشانه های غیر اختصاصی مانند گلودرد، تب، خستگی و غدد متورم داشته باشند. در بزرگسالان سالم، عفونت CMV ممکن است گاهی باعث بیماری شبیه آنفولانزا یا علائم و نشانه‌های مشابه مونونوکلئوز (مونو)، مانند خستگی شدید، تب، لرز، بدن درد و/یا سردرد شود که معمولاً در عرض چند هفته برطرف می‌شوند.
آزمایش سیتومگالوویروس (CMV)
CMV در بسیاری از مایعات بدن در طول یک عفونت فعال، از جمله بزاق، ادرار، خون، شیر مادر، مایع منی، مایع واژن و مایع مغزی نخاعی یافت می شود. CMV به راحتی از طریق تماس نزدیک با فردی که آلوده است یا از طریق تماس با مایعات یا اشیاء آلوده بدن مانند پوشک یا اسباب بازی از فردی به فرد دیگر سرایت می کند.
هنگامی که شما آلوده می شوید، CMV بدون ایجاد علائم تا پایان عمر در بدن شما باقی می ماند. پس از برطرف شدن عفونت “اولیه” اولیه شما، CMV مانند سایر اعضای خانواده تبخال غیر فعال یا نهفته می شود. با این حال، اگر سیستم ایمنی بدن شما به طور قابل توجهی ضعیف شود، ویروس می تواند دوباره فعال شود (فعال شود) و باعث بیماری شود.
CMV می تواند مشکلات سلامتی قابل توجهی در این شرایط ایجاد کند.
زن بارداری که برای اولین بار در دوران بارداری آلوده می شود (عفونت اولیه) می تواند عفونت را از طریق جفت به جنین در حال رشد خود منتقل کند. این می تواند باعث مشکلات جدی جسمی و رشدی در کودک شود. اکثر نوزادان (حدود ۹۰٪) که مبتلا هستند در بدو تولد سالم به نظر می رسند اما ممکن است چند ماه بعد دچار مشکلات شنوایی یا بینایی، ذات الریه، تشنج و/یا تاخیر در رشد ذهنی شوند. تعداد کمی از نوزادان ممکن است مرده به دنیا بیایند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائمی مانند زردی، کم خونی، بزرگ شدن طحال یا کبد و سر کوچک داشته باشند.
CMV می تواند باعث بیماری جدی و مرگ در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS، گیرندگان پیوند و بیماران سرطانی شود که شیمی درمانی می کنند. این افراد ممکن است شدیدترین علائم را تجربه کنند و عفونت CMV ممکن است فعال باقی بماند. CMV ممکن است در افرادی که قبلا در معرض آن قرار گرفته اند دوباره فعال شود. عفونت می تواند بر موارد زیر تأثیر بگذارد:
- چشم ها باعث التهاب شبکیه می شود که می تواند منجر به نابینایی شود
- دستگاه گوارش، باعث اسهال خونی و درد شکم می شود
- ریه ها، باعث ذات الریه همراه با سرفه غیرمولد و تنگی نفس می شود
- مغز، باعث انسفالیت می شود
- طحال و کبد
- پیوند عضو یا مغز استخوان، باعث درجاتی از رد می شود
CMV فعال همچنین سیستم ایمنی را تضعیف می کند و به سایر عفونت های ثانویه مانند عفونت های قارچی اجازه بروز می دهد.
چگونه CMV آزمایش می شود؟
آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) برای آزمایش عفونت CMV برای همه افراد مورد استفاده قرار نمی گیرد. ممکن است در آزمایشگاه برای کمک به تشخیص عفونت CMV فعال، فعال شده، یا گذشته در موارد خاص استفاده شود، مانند:
- برخی از زنان باردار یا افراد دچار نقص ایمنی با علائم و نشانه ها
- افرادی که ممکن است پیوند عضو یا مغز استخوان دریافت کنند
- نوزادان با ناهنجاری های خاص هنگام تولد (مادرزادی).
بسته به هدف آزمایش ممکن است از چند روش مختلف آزمایش استفاده شود:
آزمایش آنتی بادی (سرولوژی)
این نوع آزمایش آنتی بادی هایی را در خون که در پاسخ به عفونت CMV تولید می شوند، شناسایی می کند. می توان از آن برای تشخیص عفونت فعلی یا گذشته با شناسایی و اندازه گیری دو دسته از آنتی بادی های CMV استفاده کرد:
آنتی بادی های IgM ابتدا توسط بدن در پاسخ به عفونت CMV تولید می شود. آنها را می توان در طی یک یا دو هفته پس از مواجهه اولیه در خون شناسایی کرد. سطح IgM (تیتر) برای مدت کوتاهی افزایش می یابد، سپس کاهش می یابد و معمولاً پس از چند ماه به زیر سطح قابل تشخیص می رسد. با فعال شدن مجدد CMV نهفته سطح آنتی بادی IgM دوباره افزایش می یابد.
آنتی بادی های IgG چند هفته پس از عفونت اولیه CMV تولید می شوند. سطح IgG در طول عفونت فعال افزایش می یابد، سپس با برطرف شدن عفونت CMV و غیرفعال شدن ویروس، تثبیت می شود. هنگامی که در معرض CMV قرار می گیرید، مقدار قابل اندازه گیری آنتی بادی CMV IgG را تا آخر عمر در خون خود خواهید داشت که از ابتلا به عفونت اولیه دیگر (ایمنی) محافظت می کند.
متخصصان مراقبت های بهداشتی فقدان یا وجود آنتی بادی های IgG و IgM را در یک نمونه یا مقدار آنتی بادی موجود (تیتر) در نمونه های جمع آوری شده با فاصله یک تا سه ماهه (نمونه های حاد و نقاهت) را برای تمایز بین CMV فعال و نهفته مقایسه می کنند.
تشخیص مستقیم CMV
روش‌های مولکولی مانند واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) برای تشخیص عفونت‌های مادرزادی در نوزادان استفاده می‌شود و ممکن است برای شناسایی و/یا تأیید عفونت‌های فعال در سایرین مورد استفاده قرار گیرد. این روش‌ها ممکن است برای شناسایی ماده ژنتیکی (DNA) CMV (آزمایش کیفی) و/یا اندازه‌گیری مقدار DNA ویروسی در یک نمونه (کمی، که بار ویروسی نیز نامیده می‌شود) استفاده شود. روش‌های مولکولی نسبت به کشت حساس‌تر هستند و نتایج مثبت و منفی در مدت زمان کوتاهی به دست می‌آیند.
افراد دچار نقص ایمنی با CMV فعال ممکن است با استفاده از انواع آزمایشات CMV تحت نظر قرار گیرند. اغلب، پزشکان برای تعیین پاسخ فرد به درمان ضد ویروسی، میزان ویروس موجود (بار ویروسی) را کنترل می کنند.
کشت های ویروسی به طور معمول در دسترس نیستند، اما گاهی اوقات ممکن است برای تشخیص CMV استفاده شوند.
چه زمانی انجام داده می شود؟
آزمایش‌های CMV ممکن است به همراه آزمایش‌های آنفولانزا، مونونوکلئوز (مونو) و EBV (ویروس اپشتین بار)، زمانی که یک زن باردار یا یک فرد دچار نقص ایمنی دارای علائم و نشانه‌های شبه آنفولانزا یا مونو باشد، مانند:
- خستگی، ضعف
- گلو درد
- تورم غدد لنفاوی
- تب
- سردرد
- دردهای عضلانی
آزمایش‌های CMV ممکن است در فواصل منظم پس از دریافت پیوند توسط فرد یا زمانی که یک پزشک در حال نظارت بر اثربخشی درمان ضد ویروسی است، درخواست شود.
آزمایش مولکولی CMV ممکن است برای نوزادان یا نوزادان انجام شود.
- زردی پوست و چشم (یرقان)
- تعداد پلاکت کم
- بزرگ شدن طحال و/یا کبد
- یک سر کوچک
- مشکلات شنوایی و بینایی
- پنومونی
- تشنج
- علائم تاخیر در رشد ذهنی
هنگامی که فردی کاندید پیوند عضو یا مغز استخوان است، ممکن است آزمایش آنتی بادی CMV برای تعیین اینکه آیا فرد در گذشته در معرض CMV قرار گرفته است یا خیر، درخواست شود.
نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟
هنگام تفسیر نتایج آزمایش CMV باید دقت شود. یک متخصص مراقبت های بهداشتی نتایج را در ارتباط با یافته های بالینی، از جمله علائم و نشانه ها ارزیابی می کند. گاهی اوقات تشخیص عفونت CMV نهفته، فعال یا فعال شده می تواند دشوار باشد. این به دلایل مختلفی است، از جمله:
یک فرد سالم که قبلاً به CMV آلوده شده است همچنان به ویروس منتقل می شود. CMV می تواند به طور متناوب دوباره فعال شود و مقادیر کمی ویروس در مایعات بدن ظاهر شود اما علائمی ایجاد نکند.
یک فرد دچار نقص ایمنی ممکن است پاسخ آنتی بادی قوی به عفونت CMV نداشته باشد. سطوح IgM و IgG فرد ممکن است کمتر از حد انتظار باشد حتی اگر فرد دارای یک مورد فعال CMV باشد.
ویروس ممکن است به تعداد کافی در مایع یا بافت خاص آزمایش شده وجود نداشته باشد تا بتوان آن را تشخیص داد.
آزمایش‌هایی که در مراحل اولیه عفونت حاد انجام می‌شوند، می‌توانند سطوح غیرقابل شناسایی آنتی‌بادی‌های CMV داشته باشند.
آزمایش آنتی بادی
مثبت بودن CMV IgG و IgM هنگامی که علائم دارید به این معنی است که احتمالاً اخیراً برای اولین بار در معرض CMV قرار گرفته اید یا عفونت قبلی CMV دوباره فعال شده است. این را می توان با اندازه گیری مجدد سطح IgG 1 تا ۳ ماه بعد تأیید کرد. سطح بالای IgG به اندازه افزایش سطح مهم نیست. اگر بین نمونه اول و دوم ۴ برابر افزایش IgG وجود داشته باشد، عفونت CMV فعال (اولیه یا فعال شده) دارید.
CMV IgM مثبت و IgG منفی به این معنی است که ممکن است اخیراً آلوده شده باشید.
سطوح IgG و/یا IgM منفی یا پایین ممکن است به این معنی باشد که علائم شما ناشی از عفونتی غیر از CMV است یا احتمالاً سیستم ایمنی بدن شما به طور طبیعی پاسخ نمی دهد (مقدار کافی آنتی بادی تولید نمی کند حتی اگر CMV وجود داشته باشد).
جدول زیر نتایج احتمالی آزمایش آنتی بادی را خلاصه می کند:
| تفسیر احتمالی | CMV، IgG | CMV, IgM |
| · عدم وجود عفونت فعلی یا قبلی؛ عدم ایمنی (فرد مستعد ابتلا به عفونت اولیه است)
· علائم به دلیل دیگری · یا سیستم ایمنی نمی تواند مقدار کافی آنتی بادی تولید کند (تضعیف سیستم ایمنی) |
منفی | منفی |
| · عفونت اولیه فعال اخیر
· یا قرار گرفتن مجدد در معرض CMV · یا فعال سازی مجدد CMV نهفته |
منفی | مثبت |
| احتمالاً عفونت نهفته اولیه یا فعال مجدد فعال است | مثبت | مثبت |
| قرار گرفتن در معرض گذشته (ایمنی نسبت به عفونت اولیه)؛ عفونت نهفته | مثبت | منفی |
تشخیص ویروسی
مثبت بودن آزمایش DNA CMV ممکن است به این معنی باشد که CMV وجود دارد و شما یا نوزاد مورد آزمایش، عفونت فعال دارد. سطوح بالای DNA ویروسی ممکن است نشان دهنده عفونت شدیدتر با علائم جدی باشد. سطوح پایین ممکن است نشان دهنده عفونت کمتر شدید CMV باشد، معمولاً عفونتی بدون علائم یا مواردی که خفیف هستند، یا سطوح پایین ممکن است به معنای عدم وجود عفونت فعال باشد.
نتایج منفی در آزمایش DNA ممکن است به این معنی باشد که شما عفونت CMV ندارید، اما آن را رد نمی کند. ویروس ممکن است در تعداد بسیار کم وجود داشته باشد یا در نمونه آزمایش شده وجود نداشته باشد.
هنگامی که برای نظارت بر اثربخشی درمان استفاده می شود، کاهش سطوح CMV (بارهای ویروسی) به این معنی است که شما به درمان ضد ویروسی پاسخ می دهید. سطوحی که در پاسخ به درمان ضد ویروسی کاهش نمی‌یابند ممکن است به این معنی باشد که ویروس در برابر درمان مقاوم است.
کشت CMV مثبت ممکن است به معنای ابتلای شما به عفونت فعال باشد. این اغلب می تواند در کمتر از ۱ تا ۲ روز تعیین شود. کشت هایی که برای ویروس منفی هستند باید به مدت ۳ هفته نگهداری شوند تا عدم وجود CMV تایید شود زیرا ویروس ممکن است در تعداد بسیار کم در نمونه اصلی وجود داشته باشد و/یا سویه CMV ممکن است کند رشد کند.
آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟
تست CMV یکی از تست های موجود در پنل تست TORCH است. این پانل از آزمایش‌ها، گروهی از بیماری‌های عفونی را که می‌توانند باعث بیماری در زنان باردار شوند و ممکن است باعث نقص مادرزادی در نوزادانشان شوند، بررسی می‌کند. TORCH مخفف: توکسوپلاسموز، سرخجه، سیتومگالوویروس و ویروس هرپس سیمپلکس است، اگرچه ممکن است عفونت های دیگر را نیز بررسی کند.
در صورت نیاز به انتقال خون، بیماران خاصی مانند بیماران HIV/AIDS CMV منفی و کاندیدهای پیوند قلب/ریه با CMV منفی، باید اجزای خونی را دریافت کنند که آزمایش آنتی‌بادی‌های CMV (به اصطلاح فرآورده‌های خونی CMV سرم منفی) یا محصولات منفی بوده است. که لکوسیت ها کاهش می یابد.
چگونه می توانم بفهمم که سیتومگالوویروس (CMV) من دوباره فعال شده است؟
اگر فرد نسبتاً سالمی هستید، احتمالاً فعال شدن مجدد علامتی نخواهید داشت یا ممکن است علائم خفیف شبیه آنفولانزا داشته باشید. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است، ممکن است علائم جدی تری در ارتباط با ریه ها، دستگاه گوارش یا چشمان خود داشته باشید. در این مورد، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد نگرانی های سلامتی خود صحبت کنید.
اگر CMV داشته باشم یا دارم، آیا می توانم آن را به دیگران منتقل کنم؟
اگر یک عفونت جدید یا قبلی با CMV دارید، می توانید آن را به دیگران منتقل کنید حتی اگر علائم یا علائمی از خود نشان نمی دهید. اگر علائم ظاهر شوند، می توانند ۹ تا ۶۰ روز پس از عفونت اولیه ایجاد شوند. با این وجود، برای انتقال ویروس باید با دیگران در تماس نزدیک باشید. می تواند از طریق چندین نوع مایعات بدن از جمله بزاق، شیر مادر، مایعات واژن، مایع منی، ادرار و خون پخش شود.
آیا راهی برای جلوگیری از ابتلا به CMV وجود دارد؟
در حال حاضر هیچ واکسنی برای CMV وجود ندارد. رعایت بهداشت می تواند به جلوگیری از انتقال ویروس کمک کند. اما، از آنجایی که CMV بسیار شایع است، در بیشتر مایعات بدن وجود دارد و از طریق تماس نزدیک منتقل می شود، بیشتر افراد در اوایل زندگی به این ویروس مبتلا می شوند. تخمین زده شده است که ۷۰٪ از کودکان در مهدکودک در معرض CMV قرار گرفته اند و بین ۸٪ تا ۲۰٪ از ارائه دهندگان مراقبت از کودکان هر سال به CMV مبتلا می شوند.
بدون دیدگاه