آبله مرغان و زونا در اثر عفونت با ویروس واریسلا زوستر (VZV)، یکی از اعضای خانواده ویروس هرپس ایجاد می‌شوند. آزمایش‌های ویروس واریسلا زوستر، یا آنتی‌بادی‌های تولید شده توسط سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت VZV را شناسایی می‌کنند یا خود ویروس را شناسایی می‌کنند.
نمونه برای آزمایش چگونه جمع آوری می شود؟
نمونه مورد نیاز بستگی به این دارد که آیا آزمایش برای تعیین وجود آنتی بادی یا تشخیص خود ویروس و وضعیت سلامت فرد انجام می شود. آزمایش آنتی بادی نیاز به نمونه خون از ورید بازو دارد. تشخیص ویروس ممکن است بر روی نمونه های مختلفی از جمله نمونه مایع وزیکول، خون، مایع مغزی نخاعی، مایع بدن یا بافت دیگر انجام شود.
چگونه از آزمایش استفاده می شود؟
آزمایشات آزمایشگاهی به طور معمول برای تشخیص موارد فعال آبله مرغان و زونا که توسط ویروس واریسلا زوستر (VZV) ایجاد می شوند، استفاده نمی شود. این شرایط معمولاً بر اساس علائم و نشانه‌های فرد تشخیص داده می‌شوند. بیشتر بزرگسالان به VZV آلوده شده اند و کودکان اکنون واکسینه شده اند. بنابراین غربالگری جمعیت عمومی انجام نمی شود. با این حال، آزمایش VZV یا آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به عفونت VZV ممکن است در موارد خاصی انجام شود. به عنوان مثال، گاهی اوقات ممکن است در زنان باردار، در نوزادان، در افراد قبل از پیوند اعضا و در افراد مبتلا به HIV/AIDS انجام شود.
اگر در دوران بارداری در معرض آبله مرغان قرار گرفتید و مصون نیستید، با پزشک خود تماس بگیرید.
روش های آزمایش VZV
با روش های تست آنتی بادی و تشخیص ویروس، VAV بررسی می گردد.
آزمایش آنتی بادی
هنگامی که فردی در معرض VZV قرار می گیرد، سیستم ایمنی فرد با تولید آنتی بادی برای ویروس پاسخ می دهد. تست های آزمایشگاهی می توانند سطح دو دسته از آنتی بادی های VZV را در خون شناسایی و اندازه گیری کنند IgM و IgG.
آنتی بادی های IgM
آنتی بادی های IgM اولین آنتی بادی هایی هستند که در پاسخ به عفونت VZV توسط بدن تولید می شوند. آنها در اکثر افراد ظرف یک یا دو هفته پس از مواجهه اولیه وجود دارند. تولید آنتی بادی IgM برای مدت کوتاهی افزایش می یابد و کاهش می یابد. در نهایت، سطح (تیتر) آنتی بادی VZV IgM معمولاً کمتر از سطوح قابل تشخیص است. هنگامی که VZV نهفته دوباره فعال شود، ممکن است IgM اضافی تولید شود.
آنتی بادی های IgG
آنتی بادی های IgG چندین هفته پس از عفونت اولیه VZV توسط بدن تولید می شوند و محافظت طولانی مدت را ارائه می دهند. سطوح IgG در طول عفونت فعال افزایش می یابد، سپس با برطرف شدن عفونت VZV و غیرفعال شدن ویروس تثبیت می شود.هنگامی که فردی در معرض VZV قرار می گیرد، مقدار قابل اندازه گیری آنتی بادی VZV IgG تا آخر عمر در خون خود خواهد داشت. آزمایش آنتی بادی VZV IgG را می توان همراه با آزمایش IgM برای کمک به تایید وجود عفونت اخیر یا قبلی VZV استفاده کرد.
تشخیص ویروسی
تشخیص ویروسی شامل یافتن VZV در نمونه خون، مایع یا بافت است. این کار را می توان با کشت ویروس یا با شناسایی مواد ژنتیکی ویروس (VZV DNA) انجام داد.
- آزمایش- DNA VZV برای شناسایی ماده ژنتیکی VZV در نمونه یک فرد انجام می شود. این روش حساس است. می تواند میزان ویروس را شناسایی و اندازه گیری کند.
- آنتی بادی فلورسنت مستقیم- (DFA) این آزمایش حضور VZV را در سلول های گرفته شده از ضایعه پوستی فرد با استفاده از یک میکروسکوپ ویژه و آنتی بادی نشان دار مشاهده می کند. این سریع است، اما نسبت به آزمایش DNA کمتر اختصاصی و حساس است.
- کشت VZV کشت برای VZV چندان قابل اعتماد نیست و می تواند منجر به نتایج منفی کاذب شود.
انتخاب آزمایش‌ها و نمونه‌های جمع‌آوری‌شده به فرد، علائم او و یافته‌های بالینی پزشک بستگی دارد.
نتیجه آزمایش واریسلا زوستر
هنگام تفسیر نتایج آزمایش VZV باید دقت شود. متخصص مراقبت های بهداشتی نتایج را در ارتباط با یافته های بالینی ارزیابی می کند. گاهی اوقات تشخیص عفونت پنهان و فعال VZV دشوار است. این امر به دلایل مختلفی امکان پذیر است، از جمله:
- یک فرد سالم که به VZV آلوده شده است، پس از ناپدید شدن علائم همچنان به پناه دادن به ویروس ادامه می دهد می تواند به طور متناوب دوباره فعال شود و مقادیر کمی از ویروس را در مایعات بدن دفع کند اما علائمی ایجاد نکند.
- یک نوزاد یا فرد دچار نقص ایمنی ممکن است پاسخ آنتی بادی قوی به عفونت VZV نداشته باشد – سطوح IgM و IgG آنها ممکن است کمتر از حد انتظار باشد حتی اگر فرد مورد فعال VZV داشته باشد.
- ویروس ممکن است به تعداد کافی در مایع یا بافت خاص مورد آزمایش قرار نگیرد.
تشخیص آنتی بادی
اگر هر دو VZV IgG و IgM در یک فرد علامت دار وجود داشته باشد، این احتمال وجود دارد که فرد یا اخیراً برای اولین بار در معرض VZV قرار گرفته باشد و آبله مرغان داشته باشد یا اینکه عفونت قبلی VZV دوباره فعال شده باشد و فرد زونا داشته باشد.
اگر فقط IgM وجود داشته باشد، ممکن است عفونت بسیار اخیر بوده باشد. اگر یک نوزاد تازه متولد شده دارای آنتی بادی های IgM باشد، نوزاد دارای عفونت مادرزادی VZV است. اگر فردی علامتدار باشد اما سطوح IgG و/یا IgM پایین یا غیرقابل تشخیص باشد، ممکن است به این معنی باشد که فرد یا بیماری دیگری غیر از VZV دارد یا سیستم ایمنی فرد به طور طبیعی پاسخ نمی‌دهد.
تشخیص ویروسی
اگر فردی علامت دار باشد و کشت برای ویروس واریسلا زوستر مثبت باشد، احتمالاً فرد دارای عفونت VZV فعال است. اگر کشت منفی باشد، ممکن است علائم فرد به دلیل دیگری باشد یا ویروس VZV در نمونه آزمایش شده قابل تشخیص نباشد.
اگر تست VZV DNA مثبت باشد، VZV وجود دارد. سطوح بالای DNA ویروسی نشان دهنده عفونت فعال است. سطوح پایین نشان دهنده عفونت VZV است .نتایج منفی عفونت VZV را رد نمی کند – ویروس ممکن است در تعداد بسیار کم وجود داشته باشد یا ممکن است در نمونه بدن آزمایش شده وجود نداشته باشد.
بدون دیدگاه