باکتری های بی هوازی

باکتری های بی هوازی چه عفونت هایی ایجاد می کنند؟

انواع باکتری های بی هوازی ممکن است در ایجاد هر نوع عفونت باکتریایی در هر ناحیه ای از بدن نقش داشته باشند. اگر چه طیف عفونت های ناشی از باکتری های بی هوازی وسیع است، عامل اینگونه عفونت ها اغلب ناشناخته می مانند و فقط در موارد محدودی نظیر عفونت های کلاسیک و بسیار متمایز کلستریدیایی و مسمومیت ها – گانگرن  (قانقاریا) گازی، بوتولیسم و کزاز عامل عفونت یا توکسین دخیل در ایجاد بیماری شناسایی می شود.

راه ورود باکتری های بی هوازی به بدن چیست؟

برخی از انواع  باکتری های بی هوازی به طور معمول در شکاف های پوست، بینی، دهان، گلو، روده و واژن زندگی می کنند. آسیب به این بافت ها (بریدگی ها، زخم های سوراخ شده یا تروما) به ویژه در یا مجاور غشای مخاطی این فرصت و شرایط را برای أنواع باکتری های بی هوازی فراهم می کند تا به مناطق استریل بدن وارد شوند و پاتوژن اصلی عفونت های بی هوازی درونزاد (اندوژن) باشند. در موارد دیگر، عفونت بی هوازی در پی ورود اسپور باکتری های بی هوازی به یک محل استریل (عفونت برونزاد یا اگزوژن) رخ می دهد.

چه افرادی در معرض خطر عفونت های بی هوازی هستند؟

عفونت‌های بی‌هوازی در افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی یا افرادی که اخیراً با آنتی‌بیوتیک‌های وسیع الطیف درمان شده‌اند، شایع است. شرایط زمینه ساز عفونت بی هوازی شامل آسپیراسیون محتوای دهانی، نارسایی عروقی، تروما، جراحی وسیع، بدخیمی و سابقه درمان آنتی بیوتیکی ضد میکروبی است.

علائم اولیه تشخیص عفونت بی هوازی چیست؟

کلیدهای اولیه تشخیص بالینی عفونت های بی هوازی شامل ترشحات بدبو، گاز، بافت نکروزه، تشکیل آبسه، مورفولوژی منحصر به فرد برخی از باکتری های بی‌هوازی‌ در رنگ آمیزی لام و عدم رشد در کشت هوازی علیرغم وجود ارگانیسم‌ها در لام مستقیم رنگ‌آمیزی گرم است.

کدام عفونت های بی هوازی خطرناک هستند؟

شواهد فزاینده‌ای از عفونت‌های ناشی از گونه‌های بی‌هوازی خطرناک‌تر مانند کلستریدیوم (کلسترئیدیوس) دیفیسیل هایپرویرولانت، در التهاب مزمن لوزه با فوزوباکتریوم نکروفورم، باکتروئیدس فراژیلیس انتروتوکسیژنیک (ETBF) در سپسیس و کارسینوم کولون، عفونت های بی هوازی در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در بی هوازی ها وجود دارد. با این حال، بدلیل پیچیدگی های نمونه گیری و تشخیص آزمایشگاهی باکتری های بی هوازی و نیازمندی به امکانات و تجهیزات آزمایشگاهی ویژه، نقش باکتری های بی هوازی در پروسه های عفونی نادیده گرفته می‌شود.

آیا تشخیص عفونت های بی هوازی در آزمایشگاه های تشخیص طبی انجام می شود؟

با توجه به پیچیدگی های کار با انواع باکتری های بی هوازی، تشخیص آزمایشگاهی اینگونه باکتری ها بطور روتین در آزمایشگاه های تشخیص طبی در سطح کشور انجام نمی شود. ایجاد شرایط بی هوازی و تامین نیازهای تغذیه ای انواع باکتری های بی هوازی امکانات ویژه ای را می طلبد. راه اندازی و استقرار روش های تشخیصی و آنتی بیوگرام انواع باکتری های بی هوازی در آزمایشگاه عماد میسر شده است.

تشخیص عفونت های بی هوازی به چه عواملی بستگی دارد؟

در صورت مشکوک شدن به عفونت بی هوازی، تشخیص بالینی اینگونه باکتری ها نیازمند جمع آوری، انتقال و کشت مناسب نمونه ها می باشد. بدین ترتیب لازم است قبل از درخواست آزمایش تشخیص و آنتی بیوگرام انواع باکتری های بی هوازی، محیط انتقالی (ترانسپورت) از آزمایشگاه درخواست شود و نمونه در محیط ترانسپورت در کمتر از یک ساعت به آزمایشگاه تحویل داده شود. در آزمایشگاه عماد دو محیط ترانسپورت یکی ويژه آسپیره ها و دیگری برای بیوپسی ها یا بافت ها در دسترس می باشد.