تست STD

تست STD یا بیماری های مقاربتی چیست؟

بیماری های مقاربتی (STDs) عفونت هایی هستند که می توانند از طریق فعالیت جنسی و تماس پوست به پوست منتقل شوند. بیماری های مقاربتی توسط باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها ایجاد می شوند.

تقریباً ۲۰ میلیون عفونت STD جدید هر ساله در ایالات متحده رخ می دهد، نیمی از تشخیص های STD در نوجوانان و بزرگسالان جوان بین ۱۵ تا ۲۴ سال رخ می دهد.

نقش تست های STD

تست های STD برای تشخیص بیماری های مقاربتی خاص استفاده می شود. آزمایش‌ها ممکن است بخشی از یک غربالگری معمول سلامت باشند یا زمانی که بیمار علائم و نشانه‌های STD را تجربه می‌کند، درخواست شود.

چه کسی باید آزمایش بدهد؟

بسیاری از افراد مبتلا به STD بدون علامت هستند یا فقط علائم خفیف عفونت را تجربه می کنند. بدون انجام آزمایش، افراد آلوده به STD ممکن است ناآگاهانه عفونت را به دیگران سرایت کنند. STDs می تواند منجر به عوارض جدی برای سلامتی شود، بنابراین غربالگری و تشخیص STD مناسب یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است.

هدف از غربالگری بیماری های مقاربتی شناسایی و درمان افراد مبتلا به عفونت قبل از ایجاد عوارض و قبل از انتشار بیماری به دیگران است. علاوه بر این، غربالگری برای شناسایی، آزمایش و درمان شرکای جنسی افرادی که مبتلا به بیماری های مقاربتی هستند، تلاش می کند تا از گسترش مداوم عفونت جلوگیری کند.

در حالی که همه افراد فعال جنسی در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی هستند، لازم نیست همه افراد برای هر STD غربالگری شوند. غربالگری STD بر روی افرادی تمرکز دارد که به دلیل عواملی مانند سن، جنسیت، سابقه سلامتی، تعداد شرکای جنسی و تمایلات جنسی در معرض خطر بالایی برای ابتلا هستند. پزشکان می توانند عوامل خطر شخصی فرد را ارزیابی کرده و مناسب ترین استراتژی آزمایش را تعیین کنند. در زیر مروری کوتاه بر توصیه های رایج غربالگری STD ارائه شده است:

بزرگسالان و نوجوانان

همه افراد از سنین ۱۳ تا ۶۴ سال باید حداقل یک بار یا چند بار بر اساس سطح خطر آزمایش HIV انجام دهند.

زنان فعال جنسی: تمام زنان فعال جنسی زیر ۲۵ سال باید حداقل هر سال از نظر سوزاک و کلامیدیا آزمایش شوند. این توصیه همچنین برای زنان ۲۵ سال و بالاتر که در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی به دلیل شریک جنسی جدید یا چندگانه هستند، یا شریکی که مبتلا به STD تشخیص داده شده است، اعمال می شود.

زنان باردار: در دوران بارداری، زنان باید برای سیفلیس، HIV و هپاتیت B آزمایش شوند. زنان باردار با عوامل خطر اضافی نیز باید از نظر کلامیدیا و سوزاک آزمایش شوند.

مردان همجنس گرا و دوجنسه فعال از نظر جنسی: مردان این گروه باید حداقل سالی یک بار از نظر سیفلیس، کلامیدیا و سوزاک آزمایش شوند. مردانی که شریک جنسی متعدد یا ناشناس دارند، باید بیشتر مورد آزمایش قرار گیرند، مثلاً هر ۳ یا ۶ ماه یکبار. این گروه همچنین ممکن است از آزمایش های مکرر HIV بهره مند شوند.

رابطه جنسی ناایمن و مصرف کنندگان مواد تزریقی: هر فردی که از تجهیزات تزریقی مواد مخدر استفاده می کند یا رابطه جنسی بدون محافظی مانند کاندوم دارد، باید حداقل سالی یک بار آزمایش HIV انجام دهد.

گرفتن نتایج آزمون

بیماران ممکن است نتایج آزمایشات STD را در طی یک قرار ملاقات بعدی با پزشک خود، از طریق تلفن یا از طریق نمودارهای پزشکی آنلاین دریافت کنند. مهم است که در مورد نتایج آزمایش STD با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید که می تواند به شما در مدیریت خطر ابتلا به STD کمک کند و به سؤالات شما در مورد نتایج آزمایش پاسخ دهد.

اگر نتایج آزمایش STD مثبت باشد، مهم است که درمان را در اسرع وقت شروع کنید تا احتمال عوارض سلامتی کاهش یابد. پزشک می تواند به شما کمک کند تا برنامه ای برای به اشتراک گذاشتن نتایج خود با شرکای جنسی که ممکن است آلوده باشند، تهیه کنید و می تواند در مورد آزمایش مجدد آن صحبت کند. ممکن است پس از اتمام درمان ضروری باشد.

انواع تست های STD

بیش از ۲۰ نوع بیماری مقاربتی وجود دارد. آزمایش STD ممکن است شامل معاینه فیزیکی، سواب دهان، آزمایش ادرار، تست پاپ و بررسی میکروسکوپی مایع برداشته شده از زخم، اندام تناسلی یا مقعد باشد. سایر بیماری های مقاربتی از طریق آزمایش خون تشخیص داده می شوند. در اینجا برخی از رایج ترین تست های STD آورده شده است:

آنچه اندازه گیری میکند نمونه تست نام تست
ماده ژنتیکی (DNA) باکتری را تشخیص می دهد سواب واژینال، سواب رکتوم یا نمونه ادرار آزمایش کلامیدیا
DNA باکتری را تشخیص می دهد نمونه ادرار یا سواب از محل عفونت احتمالی آزمایش سوزاک
پروتئین های ویروسی (آنتی ژن ها)، آنتی بادی های تولید شده توسط بدن در پاسخ به عفونت یا DNA ویروس را تشخیص می دهد. نمونه خون آزمایش هپاتیت B
آنتی ژن ها، آنتی بادی های تولید شده توسط بدن در پاسخ به عفونت یا DNA ویروسی را تشخیص می دهد. نمونه خون آزمایش هپاتیت C
وجود ویروس یا آنتی بادی های تولید شده توسط بدن در پاسخ به عفونت را تشخیص می دهد نمونه خون یا سواب از محل عفونت احتمالی تست تبخال
آنتی ژن ها و/یا آنتی بادی های تولید شده توسط بدن در پاسخ به عفونت را تشخیص می دهد نمونه خون یا نمونه مایع دهان آزمایشات HIV
ماده ژنتیکی (DNA یا mRNA) ویروس را شناسایی می کند سواب دهانه رحم تست ویروس پاپیلوم انسانی (HPV)
آنتی بادی های تولید شده توسط بدن در پاسخ به عفونت، خود باکتری یا DNA آن را تشخیص می دهد نمونه خون یا سواب از محل عفونت احتمالی آزمایشات سیفلیس
انگل یا DNA آن را تشخیص می دهد نمونه ادرار یا سواب واژن، دهانه رحم یا مجرای ادرار آزمایش تریکوموناس

 

انجام آزمایش برای STDs

آزمایشات STD معمولاً توسط پزشک تجویز می شود. قبل از تجویز آزمایش، پزشک در مورد عوامل خطر ابتلا به STD از جمله سابقه جنسی و سلامتی شما سؤال می کند. پزشک همچنین در مورد علائم یا نشانه های عفونت STD به منظور تعیین مناسب ترین استراتژی آزمایش می پرسد.

 

در حالی که آزمایش STD اغلب در بیمارستان یا مطب پزشک انجام می شود، بسیاری از افراد در کلینیک ها و سایر برنامه های بهداشتی جامعه برای بیماری های مقاربتی آزمایش می شوند. برنامه های بهداشت جامعه ممکن است آزمایش STD رایگان و محرمانه ارائه دهند.

 

هنگام تفسیر نتایج تست STD، مهم است که به یاد داشته باشید که STD ها دارای دوره های پنجره هستند. دوره پنجره زمانی بین زمانی که یک فرد به یک STD آلوده می شود و زمانی که STD در یک آزمایش نشان داده می شود، است. اگر آزمایش STD خیلی زود پس از عفونت انجام شود، نتایج دقیق نخواهد بود و پس از پایان دوره پنجره، آزمایش باید تکرار شود.

تست در منزل

آزمایش در خانه برای چندین بیماری مقاربتی در دسترس است. این آزمایش‌های خانگی معمولاً شامل جمع‌آوری نمونه ادرار، استفاده از سواب دهان یا کشیدن یک قطره خون از انگشت انگشت است. سپس نمونه‌های آزمایشی به آزمایشگاهی فرستاده می‌شوند که خون، مایع دهان و/یا ادرار شما را از نظر بیماری‌های مقاربتی تجزیه و تحلیل می‌کند.

نتایج آزمایش STD در خانه همیشه قطعی نیست. در عوض، نتیجه آزمایش STD باید توسط یک دکتر تفسیر شود که می تواند علائم و سابقه سلامتی شما را نیز در نظر بگیرد.

آزمایش STD در خانه می تواند در فردی که عفونت دارد، نتیجه منفی را نشان دهد که به آن نتیجه منفی کاذب نیز می گویند. همچنین می تواند نشان دهنده یک نتیجه مثبت باشد، زمانی که فردی واقعاً عفونت نداشته باشد، یا یک نتیجه مثبت کاذب. به همین دلیل، اگر آزمایش خانگی شما نشان دهد که شما ممکن است یک STD داشته باشید، احتمالاً پزشک شما می خواهد آزمایشات بعدی را انجام دهد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *