آزمایشات بیماری لایم

بیماری لایم چیست؟

بیماری لایم یک بیماری ناشی از عفونت با یک باکتری است که از طریق نیش انواع خاصی از کنه ها پخش می شود. علائم ممکن است بر روی پوستی که در آن نیش اتفاق افتاده یا در جای دیگری روی پوست تأثیر بگذارد و ممکن است پیشرفت کند و سایر قسمت‌های بدن را تحت تأثیر قرار دهد. خانواده ای از باکتری ها به نام بورلیا باعث بیماری لایم می شوند.

نقش آزمایشات بیماری لایم

هدف از رایج ترین نوع آزمایش بیماری لایم این است که مشخص شود آیا شما در نتیجه تماس قبلی با باکتری Borrelia که باعث بیماری لایم می شود، آنتی بادی ایجاد کرده اید یا خیر. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی ایجاد می شوند و تهدیدات خاصی مانند باکتری ها و ویروس ها را هدف قرار می دهند.

آزمایش خون به تنهایی نمی تواند تشخیص دهد که آیا شما به بیماری لایم مبتلا هستید یا خیر. در عوض، آزمایش می‌تواند اطلاعات مفیدی را ارائه دهد که پزشک شما می‌تواند همراه با عوامل دیگر، مانند علائمی که داشته‌اید و اینکه آیا در معرض کنه‌هایی که حامل بورلیا هستند قرار گرفته‌اید، در نظر بگیرد تا تشخیص دهد که آیا تشخیص بیماری لایم مناسب است یا خیر.

فراتر از آزمایش خون، می توان مایع سیستم عصبی مرکزی را برای علائم باکتری Borrelia تجزیه و تحلیل کرد.

چه کسی باید آزمایش بدهد؟

معمولاً در صورتی که فردی علائم بیماری لایم و تماس شناخته شده یا احتمالی با کنه هایی که می تواند حامل باکتری بورلیا باشد، داشته باشد، آزمایش نشان داده می شود. با این حال، از آنجایی که توسعه آنتی بادی ها زمان می برد، زمان آزمایش مهم است که در نظر گرفته شود.

علائم بیماری لایم به میزان عفونت باکتریایی بستگی دارد. سه مرحله برای توصیف عفونت استفاده می شود:

  • موضعی زودهنگام: در این مرحله اولیه، علائم معمولاً فقط در نزدیکی نیش کنه مشاهده می شود. این مرحله اولیه اریتم مهاجر نامیده می شود و شامل یک بثورات قابل توجه است که معمولاً در عرض چند هفته پس از گاز گرفتن ایجاد می شود.
  • انتشار زودهنگام: در این مرحله، باکتری ها از طریق خون حرکت می کنند تا سایر قسمت های بدن را تحت تأثیر قرار دهند و می توانند علائم عمومی مانند تب، سردرد و درد ایجاد کنند. در برخی موارد، باکتری می تواند بر قلب یا سیستم عصبی تاثیر بگذارد.
  • بیماری دیرهنگام: این مرحله مدت ها پس از گزش اولیه کنه رخ می دهد و اغلب شامل علائمی است که مفاصل یا سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد.

درک این مراحل مهم است زیرا آزمایش در هر مرحله به یک اندازه ارزش ندارد. با بیماری های موضعی زودرس و اریتم مهاجر، آزمایش خون به طور کلی مفید نیست زیرا آنتی بادی ها زمان کافی برای رشد ندارند. در افرادی که علائم بیماری زودرس یا دیررس دارند، آزمایش می تواند به تعیین اینکه آیا آنها قبلاً عفونت بورلیا داشته اند یا خیر، کمک کند. اگرچه آزمایش خون به تنهایی بیماری لایم را تشخیص نمی دهد. این یکی از عواملی است که باید در کنار علائم و قرار گرفتن در معرض احتمالی کنه در نظر گرفته شود.

برخی از علائم بیماری لایم، مانند درد مفاصل، می تواند ناشی از بسیاری از بیماری های دیگر باشد. به همین دلیل، اگر فقط این نوع علائم غیراختصاصی را دارید و هیچ نشانه دیگری از قرار گرفتن در معرض بورلیا ندارید، آزمایش توصیه نمی شود. در این موارد، آزمایش مثبت می‌تواند گمراه‌کننده باشد، زیرا آنتی‌بادی‌ها می‌توانند نتیجه یک عفونت گذشته باشند نه یک وضعیت فعال که باعث علائم فعلی شما می‌شود.به دلیل نگرانی های مشابه در مورد نتایج مثبت کاذب بالقوه، غربالگری تصادفی برای بیماری لایم در افراد بدون علائم حتی در مناطقی که دارای کنه هایی هستند که می توانند باکتری بورلیا را حمل کنند توصیه نمی شود.

آزمایش مایع مغزی نخاعی اغلب زمانی نشان داده می شود که فرد دارای علائم عصبی منطبق با بیماری لایم و آزمایش خون مثبت یا غیرقطعی باشد.

برای آزمایش خون یا سوراخ کمری، احتمالاً نتایج آزمایش را از پزشک خود دریافت خواهید کرد. پزشک شما ممکن است با شما تماس بگیرد و نتایج را دریافت کند یا شما را برای ویزیت مطب بعدی برنامه ریزی کند. همچنین ممکن است نتایج از طریق یک پورتال سلامت آنلاین یا از طریق پست برای شما ارسال شود.

برای آزمایش‌های خونی که به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند، معمولاً چند روز کاری پس از دریافت نمونه، نتایج را دریافت می‌کنید. نتایج اغلب از طریق یک برنامه یا وب سایت گوشی هوشمند ارائه می شود.

گرفتن نتایج آزمون

برای آزمایش خون یا سوراخ کمری، احتمالاً نتایج آزمایش را از پزشک خود دریافت خواهید کرد. پزشک شما ممکن است با شما تماس بگیرد و نتایج را دریافت کند یا شما را برای ویزیت مطب بعدی برنامه ریزی کند. همچنین ممکن است نتایج از طریق یک پورتال سلامت آنلاین یا از طریق پست برای شما ارسال شود. برای آزمایش‌های خونی که به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند، معمولاً چند روز کاری پس از دریافت نمونه، نتایج را دریافت می‌کنید. نتایج اغلب از طریق یک برنامه یا وب سایت گوشی هوشمند ارائه می شود. آزمایشات بیماری لایم معمولاً برای تعیین اینکه آیا فردی در معرض بورلیا قرار گرفته است یا خیر مؤثر است، اما مانند هر آزمایش پزشکی، آنها کامل نیستند. ملاحظاتی وجود دارد که می تواند بر دقت آزمون ها و نحوه تفسیر آنها تأثیر بگذارد.

  • واکنش متقاطع: این امکان وجود دارد که آنتی‌بادی‌های سایر باکتری‌ها با آزمایش‌هایی برای آنتی‌بادی‌های بورلیا شناسایی شوند. این به عنوان یک مثبت کاذب شناخته می شود زیرا آزمایش قرار گرفتن در معرض بورلیا را در حالی که واقعاً رخ نداده است نشان می دهد. یک نتیجه مثبت گمراه‌کننده نیز می‌تواند در بیمارانی رخ دهد که قبلاً بیماری لایم داشته‌اند یا واکسن بیماری لایم را دریافت کرده‌اند.
  • استانداردسازی تفسیر: CDC دستورالعمل هایی را برای نحوه تفسیر نتایج آزمایش آنتی بادی صادر کرده است. مطالعات نشان داده‌اند که آزمایشگاه‌هایی که از این دستورالعمل‌ها پیروی می‌کنند، نسبت به آزمایشگاه‌هایی که معیارهای غیر استاندارد را اعمال می‌کنند، تجزیه و تحلیل‌های منسجم و قابل اعتمادتری تولید می‌کنند.
  • زمان انجام آزمایش: زمانی که آزمایش انجام می شود باید در نظر گرفته شود زیرا ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا آنتی بادی های مختلف ایجاد شوند و در خون قابل تشخیص باشند.

آزمایشگاه و پزشک می توانند این عوامل را هنگام تفسیر نتایج آزمایش شما در نظر بگیرند. به طور کلی، آزمایش معمولاً در ارزیابی قرار گرفتن در معرض باکتری قابل اعتماد است، اما مهم است که به یاد داشته باشید که این با تشخیص قطعی بیماری لایم متفاوت است.

انواع آزمایشات بیماری لایم

آزمایش‌های تیتر آنتی‌بادی برای بیماری لایم، آنتی‌بادی‌هایی را اندازه‌گیری می‌کنند که مخصوص باکتری‌هایی هستند که می‌توانند این بیماری را تحریک کنند. آنتی بادی ها بخشی از پاسخ ایمنی بدن هستند. آزمایش‌ها به دنبال دو نوع آنتی‌بادی هستند که به نام‌های ایمونوگلوبولین M (IgM) و ایمونوگلوبولین (G (IgG شناخته می‌شوند.

آنتی بادی های IgM معمولاً در عرض چند هفته پس از عفونت با باکتری بورلیا به اوج خود می رسند و ۴ تا ۶ ماه پس از عفونت شروع به فروپاشی می کنند. آنتی بادی های IgG کندتر رشد می کنند، ۴-۶ هفته پس از قرار گرفتن در معرض ظاهر می شوند و ممکن است ۴-۶ ماه پس از مواجهه به اوج خود برسد. در حالی که IgM تمایل دارد با یک عفونت فعال مرتبط باشد، هر دو IgM و IgG می توانند سال ها در خون باقی بمانند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) آزمایش دو مرحله ای یا دو مرحله ای را برای این آنتی بادی ها توصیه می کند. اگر آزمایش خون اولیه برای آنتی بادی های IgM یا IgG مرتبط با باکتری بورلیا مثبت باشد، آزمایش دوم انجام می شود که اغلب با استفاده از روش های مختلف آزمایشگاهی انجام می شود. آزمایش برای IgM و IgG می‌تواند این یافته را تایید کند که شما در معرض بورلیا قرار گرفته‌اید، اما این به تنهایی ثابت نمی‌کند که آیا شما به بیماری لایم مبتلا هستید یا خیر.

فراتر از آزمایش خون، می توان مایع سیستم عصبی مرکزی را برای علائم باکتری Borrelia تجزیه و تحلیل کرد. این آزمایش مایع مغزی نخاعی (CSF) نیز نامیده می شود. آزمایش CSF برای بیماری لایم پیچیده است و لزوماً نمی تواند عفونت بورلیا در گذشته یا فعلی سیستم عصبی مرکزی را رد کند. با این حال، بسیاری از یافته‌های CSF وجود دارد که همراه با شرح حال و معاینه فیزیکی بیمار، می‌تواند توسط پزشک برای تایید وجود عفونت لایم در سیستم عصبی مرکزی استفاده شود. برای تشخیص بیماری لایم در خارج از سیستم عصبی مرکزی، آزمایش خون رویکرد ارجح است. اگر آزمایش بی نتیجه باشد، ممکن است آزمایش بعدی ضروری باشد. این می تواند شامل آزمایش خون مکرر یا استفاده از انواع مختلف آزمایشات پزشکی برای رد سایر بیماری ها باشد. در افرادی که مشکوک به عفونت مجدد باکتریایی هستند، ممکن است از آزمایشات تصویربرداری برای تشخیص التهاب مفاصل استفاده شود.

انجام آزمایش برای بیماری لایم

آزمایش بیماری لایم معمولاً با دستور پزشک انجام می شود و زمانی استفاده می شود که علائم یا علائمی مطابق با بیماری لایم وجود داشته باشد. نمونه خون را می توان در مطب پزشک یا سایر محیط های پزشکی گرفت. در صورت نیاز به آزمایش مایع مغزی نخاعی، می توان یک روش سرپایی به نام پونکسیون کمری را در بیمارستان انجام داد. سپس نمونه ها در یک آزمایشگاه معتبر تجزیه و تحلیل می شوند.

تست در منزل

برخی از گزینه ها برای آزمایش آنتی بادی های مرتبط با بیماری لایم در خانه وجود دارد. به طور کلی، این کیت‌های آزمایشی از شما می‌خواهند که با کشیدن نوک انگشت خود، نمونه خون بگیرید. آن نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود و در آنجا از نظر آنتی بادی های IgM و IgG آنالیز می شود.

مقایسه تست ها

نمونه‌های خونی که با روش ایمونواسی آنزیمی، روش ایمونوفلورسانس یا روش Western Blot آنالیز می‌شوند، شکل اصلی آزمایش برای بیماری لایم هستند. در صورت لزوم، آزمایش مایع مغزی نخاعی ممکن است مفید باشد.

CDC هشدار داده است که برخی از آزمایشگاه ها آزمایش های اثبات نشده ای را برای تشخیص بیماری لایم ارائه کرده اند. این تست ها تایید نشده اند و هیچ نقشی در روند تشخیصی ندارند. نمونه هایی از تست هایی که ممکن است معیوب باشند عبارتند از:

  • آزمایشات PCR با استفاده از خون یا ادرار
  • آزمایش آنتی ژن ادرار
  • آزمایشات تبدیل لنفوسیت
  • کشت، رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس، یا دسته بندی سلولی باکتری بورلیا
  • سنجش لنفوسیت CD57

تجزیه و تحلیل IgG یا IgM غیر از روش ایمونواسی آنزیمی، روش ایمونوفلورسانس یا روش Western Blot

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *